«لالایی‌ها» در ادبیات مردمی ایران جای خاص خود را دارد. آوازهایی که مادران به زمزمه به وقت خواباندن کودکان شیرخوارهٔ خود می‌خوانند. ترانه‌هایی که از کلام و آوایش کودک و مادر هر دو آرام می‌گیرند.
لالایی‌ها بیشتر بیان حال و واگویه‌ٔ حسرت و آرزومندوهای مادر است. او خود دلتنگِ دوری مردش از خانه به فرزندش نوید برگشتن پدر را می‌دهد. برای کودک نوزادش فردایی بهتر و روشن آرزو می‌کند و به بار و بر نشستن او را امید دارد.
در موسیقی معاصر ایران اما لالایی‌ها بستر مناسبی برای رشد ترانهٔ معترض هم بوده است. حرف‌هایی که در آن سربسته به وضعیت اجتماعی و در بند و بسته بودن مردم اشاره دارد. در جعبهٔ موسیقی این صفحه تعدادی از ترانه‌های لالایی را با صدای خوانندگان مختلف در اجراهای متفاوت خواهید شنید. (ترتیب قرار گرفتن ترانه‌ها بر اساس حروف الفبا و نام خواننده است.) شما هم اگر نمونه‌های سراغ دارید بفرستید تا به این مجموعه اضافه شود.