یاد آوردن پریسا (فاطمه واعظی) شاید برای خیلی‌ها تصویری از او پوشیده در لباس ساده و سفیدرنگ با موهایی صاف باشد که بر بلندای پله‌های حافظیه در میان حلقهٔ مردان نوازنده‌ٔ موسیقی ایرانی نشسته است. نگینی روشن در شبی از شب‌های جشن هنر شیراز در نیمهٔ دههٔ پنجاه.
من اما پریسا را بر پردهٔ سفید سینما شناختم. پوشیده در پرده‌هایی که ساز حسین علیزاده می‌نواخت و شعری از حافظ که با صدای گرم او در یکی دو جای از فیلم سوته‌دلان زنده‌یاد علی حاتمی خوش نشسته بود. الا ای پیر فرزانه مکُن عیبم ز میخانه، که من در ترک پیمانه، دلی پیمان‌شکن دارم.
امروز (۲۵ اسفند) سالگشت زادروز این خواننده‌ی خوش‌آوازه و نام‌آشناست. یادم افتاد به آن تک‌گویی‌هایی که زمانی از فیلم «سوته‌دلان» جدا کرده و روی سایت گذاشته بودم و دلم هوای شنیدن دوبارهٔ آن ترانه را کرد. آن اجرا از این ترانه و این دو صحنه تک‌گویی از آن فیلم را بشنوید و ببینید. باشد که برای شما هم یادآور آن خاطرات باشد.
تک‌گویی‌های ماندگار سینمای ایران ـ سوته‌دلان (بخش اول)
تک‌گویی‌های ماندگار سینمای ایران ـ سوته‌دلان (بخش دوم)
* * *
قول و غزل «حافظ» در ساز و نوای نغمه‌پردازان
* * *