کلام و صدا: اخوان‌ثالث
موسیقی: فریدون شهبازیان
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ۱۳۵۲
ای تکیه‌گاه و پناهِ
زیباترین لحظه‌هایِ
پُر عصمت و پر شکوهِ
تنهایی و خلوت من!
ای شطّ شیرین پُر شوکت من!
ای با تو من گشته بسیار،
در کوچه‌های بزرگ نجابت.
ظاهر نه بُن‌بستِ عابر فریبند‌ۀ استجابت.
در کوچه‌های سُرور و غم راستینی که‌مان بود،
در کوچه‌باغ گل ساکتِ نازهایت.
در کوچه باغ گل سرخ شرمم.
در کوچه‌های نوازش.
در کوچه‌های چه شبهای بسیار،
تا ساحل سیمگون سحرگاه رفتن.
در کوچه‌های مه‌آلود بس گفت‌و گوها،
بی‌هیچ از لذت خواب گفتن.
در کوچه‌های نجیب غزلها که چشم تو می‌خواند،
گهگاه اگر از سخن باز می‌ماند،
افسون پاک منش پیش می‌راند.
ای شطّ پُر شوکت هر چه زیبایی پاک!
ای شطّ زیبای پُر شوکت من!
ای رفته تا دور دستان!
آنجا بگو تا کدامین ستاره‌ست
روشنترین همنشین شبِ غربتِ تو؟
ای همنشین قدیم شبِ غربتِ من!
ای تکیه‌گاه و پناهِ
غمگین‌ترین لحظه‌های کنون بی‌نگاهت تهی مانده از نور،
در کوچه‌باغ گل تیره و تلخ اندوه،
در کوچه‌های چه شبها که اکنون همه کور.
آنجا بگو تا کدامین ستاره‌ست
که شب‌فروز تو خورشید پاره‌ست؟
تهران ـ شهریور ۱۳۳۶
از مجموعۀ «آخر شاهنامه»
* * *
اینکه اشعاری از شاعران متقدم و کلاسیک ایران را با صدای شاعری نام‌آشنا و معاصر شنیده باشیم چیز غریبی نیست، آنچنان که رباعیات خیام و غزلیات شمس و حافظ را با صدای احمد شاملو؛ و یا شنیدن سروده‌های شاعران نوپرداز را بعد از گذشت سال‌هایی از درگذشت‌شان با صدای شاعری دیگر از همان سنخ که نمونه‌‌اش سروده‌های نیمایوشیج است و باز با صدای احمد شاملو.
ولی آنچه که از «فروغ فرخزاد» سر زد، نمونه‌ای نادر و یگانه است. موردی که برای اولین بار اتفاق افتاد و شاید دیگر تکرار هم نشد. و آن معرفی بیدریغ شاعری دیگر که زنده و هم‌عصر توست با خواندن سروده‌ای از او بود.
«فروغ فرخزاد» در آن یک‌باری که امکان حضور در برنامه‌ای رادیویی را پیدا می‌کند ضمن بیان دیدگاه‌هایش از شعر معاصر، نمونه‌هایی هم از سروده‌های خود را می‌خواند.
در تنها نمونه‌ای که از آن برنامۀ رادیویی به شکل نوار کاست به بازار آمد دکلمۀ سروده‌ای از «مهدی اخوان‌ثالث» را با صدای او می‌شنویم.
* * *
بازگشت به شعرهای «مهدی اخوان‌ثالث» در این سایت
* * *