کلام و صدا: اخوان‌ثالث
موسیقی: فریدون شهبازیان
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ۱۳۵۲
آواز کرک
ـ «بده . . . بدبد . . . چه امیدی؟ چه ایمانی؟ . . .»
ـ «کرک‌جان! خوب می‌خوانی.
من این آواز پاکت را درین غمگین‌خراب‌آباد،
چو بوی بالهای سوخته‌ت پرواز خواهم داد.
گرت دستی دهد با خویش در دنجی فراهم باش.
بخوان آواز تلخت را، ولیکن دل به غم مسپار.
کرک‌جان! بندۀ دم باش . . .»
ـ « . . . بده . . . بدبد . . . ره هر پیک و پیغام و خبر بسته‌ست.
نه تنها بال و پر، بالِ نظر بسته‌ست.
قفس تنگ است و در بسته‌ست. . .»
ـ «کرک‌جان! راست گفتی، خوب خواندی، ناز آوازت،
من این آواز تلخت را . . .»
ـ « . . . بده . . . بدبد . . . دروغین بود هم لبخند و هم سوگند.
دروغین است هر سوگند و هر لبخند
و حتی دلنشین آواز جفتِ تشنۀ پیوند . . .»
ـ «من این غمگین سرودت را
همآواز پرستوهای آه خویشتن پرواز خواهم داد.
به شهر آواز خواهم داد . . .»
ـ « . . . بده . . . بدبد . . . چه پیوندی؟ چه پیمانی؟ . . . »
ـ «کرک‌جان! خوب می‌خوانی
خوشا با خود نشستن، نرم‌نرمک اشکی افشاندن،
خوشا پیمانه‌ای، دور از حریفان گران‌جانی»
تهران ـ فروردین ۱۳۳۵
از مجموعۀ «زمستان»
* * *
بازگشت به شعرهای «مهدی اخوان‌ثالث» در این سایت
* * *