شعرهای فروغ فرخزاد (با صدای شاعر)
موسیقی متن: مجید انتظامی
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ۱۳۵۶
ای تکیه‌گاه و پناهِ
زیباترین لحظه‌هایِ
پُر عصمت و پر شکوهِ
تنهایی و خلوت من!
ای شطّ شیرین پُر شوکت من!
ای با تو من گشته بسیار،
در کوچه‌های بزرگ نجابت.
ظاهر نه بُن‌بستِ عابر فریبند‌ۀ استجابت.
در کوچه‌های سُرور و غم راستینی که‌مان بود،
در کوچه‌باغ گل ساکتِ نازهایت.
در کوچه باغ گل سرخ شرمم.
در کوچه‌های نوازش.
در کوچه‌های چه شبهای بسیار،
تا ساحل سیمگون سحرگاه رفتن.
در کوچه‌های مه‌آلود بس گفت‌و گوها،
بی‌هیچ از لذت خواب گفتن.
در کوچه‌های نجیب غزل‌ها که چشم تو می‌خواند،
گهگاه اگر از سخن باز می‌ماند،
افسون پاک منش پیش می‌راند.
ای شطّ پُر شوکت هر چه زیبایی پاک!
ای شطّ زیبای پُر شوکت من!
ای رفته تا دور دستان!
آنجا بگو تا کدامین ستاره‌ست
روشنترین همنشین شبِ غربتِ تو؟
ای همنشین قدیم شبِ غربتِ من!
ای تکیه‌گاه و پناهِ
غمگین‌ترین لحظه‌های کنون بی‌نگاهت تهی مانده از نور،
در کوچه‌باغ گل تیره و تلخ اندوه،
در کوچه‌های چه شبها که اکنون همه کور.
آنجا بگو تا کدامین ستاره‌ست
که شب‌فروز تو خورشید پاره‌ست؟
تهران ـ شهریور ۱۳۳۶
از مجموعۀ «آخر شاهنامه»
* * *
بازگشت به «یادنامهٔ فروغ فرخزاد»
* * *