شاهرخ مسکوب (۱۳۸۴ـ ۱۳۰۲) در تاریخ ادبیات معاصر ایران جایگاهی ارزنده و خاص خود دارد. این منزلت به اعتبار پژوهشهایش در شاهنامه، نوشتن کتاب دو جلدی «روزها در راه» که یادداشتهای روزانهی او با نثری یگانه است؛ و ترجمههاییست که از او به یادگار مانده است.
کتاب «اقلیم حضور» مجموعه نوشتارهاییست به قلم چند تن دوستان و همکاران او که در معرفی آثار، و شخصیت فرهنگی این نویسندهی نامآشنا به چاپ رسیده است. در این یادنامه از جمله مطلبی به قلم ناصر زراعتی میخوانیم که خاطرهای از دیدارش در پاریس با شاهرخ مسکوب را نقل میکند. در این گپوگفت دوستانه تعریفی که استاد از دورههای مختلف عمر (از خردسالی تا پیری) ارائه میدهد خالی از لطف و ظنز نیست.