و اما هر از چندی در جهان موسیقی ترانه‌ای چنان از حسن استقبال عمومی برخوردار می‌شود که ترانه‌سرایی در کشورهای دیگر هم شعری به زبان خود بر همان آهنگ می‌گذارد و خواننده‌ای آن را اجرا می‌کند. در پیشینه‌ی ترانه‌هایی از ایندست «پرویز وکیلی» نامی آشناست و جایگاهی خاص دارد. توضیحی بیشتر و نمونه‌هایی از این ترانه‌ها را در ادامه بخوانید و بشنوید.
برای بسیاری از ما نام ترانه‌ی «نماز»، یادآور اجرای آن توسط. دو خواننده‌ی نام‌آشناست. یکی «فریدون فروغی»؛ و دیگری با صدایی که به‌قول شهیار قنبری ـ سراینده‌ی شعر ترانه‌ی نماز ـ. مثل هیچ صدایی نیست. صدای رامش.
از زمان «شیدا» که سرآغاز ترانه‌سرایی در موسیقی معاصر ایران است تا امروز چه بسیار ترانه‌سرایانی که به ذوق‌ورزی و توانایی‌شان، ترانه‌هایی متنوع سروده‌اند. سروده‌هایی که با آهنگ و صدای خوانندگان مختلف، بضاعت موسیقی ما در دوره‌های مختلف شده‌اند. از ترانه‌سرایانی که به موسیقی معاصر غنا بخشید یکی هم پرویز وکیلی بود و نمونه‌هایش ترانه‌هایی که ویگن از او خواند.
«محمدرضا شفیعی کدکنی» در گستره‌ی ادبیات پژوهشگر است و در سرودن شعر نیز دستی توانا دارد. ترانه‌سرا نیست. به کلام دیگر، او تا به حال شعری برای اجرا به شکل ترانه نسروده است. آنچه بر اساس سروده‌های او توسط خوانندگان مختلف خوانده شده، همه از سر انتخاب و ذوقِ هنرمندانی بوده است که کلام کدکنی را برای ترانه‌شان برگزیده‌اند. سروده‌ی «بوسه‌ی باران» از آن دست است.
با این‌که «فریدون مشیری» این شعر را برای خوانده شدن به‌شکل ترانه نسروده بود ولی چنان مورد پسند اهل موسیقی واقع شد که بعدها چند اجرای متفاوت با صدای خوانندگان مختلف از آن ساخته و اجرا شد. اگر نمونه‌هایی دیگری جز آنچه در این جعبۀ موسیقی می‌شنوید سراغ دارید، بفرستید تا به این مجموعه اضافه شود.
پرویز وکیلی، از جمله ترانه‌سرایانی بود که اشعارش در برنامۀ گل‌ها نیز توسط خوانندگان مختلف اجرا شد. از جمله ترانۀ «ساقی ببین آزرده‌ام» (با آهنگی از ساخته‌های «همایون خرم» و اجرای مهستی در برنامۀ گلهای شماره ۵۷۶)؛ و ترانۀ «دل دیوانه»، که با آهنگی از ویگن، تنظیم جواد معروفی و صدای الهه در برنامۀ شاخه گل شماره ۲۷۷ اجرا شد.
