پیشینه‌ی ترانه‌ی بلا چاو (Bella ciao) به سالهای پایانی قرن نوزدهم در ایتالیا می‌رسد. این ترانه را کارگران فصلی مزارع گندم و زنان دهقان در شالیزارها زمزمه می‌کردند و مضمون آن جوانی زودگذر و سختی کار در مزرعه بود. بلا چاو بار دیگر در زمان جنگ جهانی دوم توسط پارتیزان‌ها و مخالفان فاشیسم در ایتالیا احیا شد و این بار با مضمون مقاومت و مبارزه در راه آزادی.
ابری نباش بی‌بی آبی
بپوش امشب رختِ آفتابی
«اولین روز مدرسه»
خاطره‌نوشته‌ای از: کیومرث پوراحمد
از فصل پنجم کتاب «کودکی نیمه‌تمام»
با صدای: راوی حکایت باقی
اجرا: سه شنبه اول مهر ۱۳۸۲
ادامه خواندن کیومرث پور احمد: روز اول دبستان (کودکی نیمه‌تمام)
این تصویر از دست‌نوشتهٔ «ابراهیم گلستان» اولین بار در سایت فرهنگی «سه‌پنج» منتشر شد؛ با این توضیح که: «متن اندک زمانی بعد از مرگ فروغ فرخزاد نوشته شده است و تایید کنندهٔ علاقهٔ شدید [ابراهیم] گلستان به فروغ، و نشانگر اندوه‌اش از مرگ زود هنگام اوست.»
یدالله رویایی ترانه‌سرا نبود، گرچه چند شعر هم برای ترانه شدن سروده و تقریبا همه را «محمد نوری» خوانده است. یادشان شاد و گرامی باد.
عطاالله خرم در مقام آهنگساز با بسیاری از ترانه‌سرایان دوران خود همکاری داشت و خوانندگان مشهوری کارهای او را اجرا کرده‌اند. در آن سالها اما ترانه‌هایی که او بر سروده‌های پرویز وکیلی و صدای ویگن ساخت از محبوب‌ترین و در سالهای بعد مشهورترین آثار او به حساب می‌آیند.
در جهان موسیقی اما گاهی آهنگ ترانه‌ای چنان از حسن استقبال عمومی برخوردار می‌شود که در کشورهای دیگر هم ترانه‌سرایی به زبان خود شعری بر همان آهنگ می‌گذارد و خواننده‌ای آن را اجرا می‌کند. این ترانه‌ها نزد اهل موسیقی Cover نامیده می‌شود.
فرهاد مهراد
۲۹ دی ۱۳۲۲ ـ ۹ شهریور ۱۳۸۱
امروز (۹ شهریور) مصادف است با بیستمین سال درگذشت «فرهاد مهراد»، مردی که با صدایی تلخ می‌خواند و یادش در خاطرات ما شیرین و روشن است.
«تنها صداست که می‌ماند»
با یاد استاد «منوچهر اسماعیلی» که از جهان فانی درگذشت و صدای ماندگارش را برای ما باقی گذاشت.
هوشنگ ابتهاج (ه. الف. سایه)
ششم اسفند ماه ۱۳۰۶ ـ ۱۹ مرداد ۱۴۰۱