«من به «باکو» رفته بودم. آنجا رفتم کنار «خزر». سال‌های سال در ایران که بودم، وقتی به شمال می‌رفتم به آن‌طرف دریا نگاه می‌کردم که در مه فرو رفته بود یا در انتهای افق فرو می‌رفت؛ و همیشه فکر می‌کردم که در آن‌سوی خبرهاست، و من دورم، و حسرتی بر دلم بود. این‌بار در باکو از این‌طرف دریا را نگاه می‌کردم؛ و اسم این شعر من هست: از این‌سوی با خزر.» [توضیح سیاوش کسرایی پیش از خواندن شعر]
امروز (سوم اردیبهشت‌ماه) «رقص ایرانی» ۷۰ ساله می‌شود.
از اشعار مشهور «سیاوش کسرایی» یکی هم «رقص ایرانی» است که هفتاد سال پیش در چنین روزی سروده است. (۳ اردیبهشت ۱۳۳۲).
امروز (۲۵ فروردین‌ماه) در تقویم ایرانی «روز بزرگداشت عطار نیشابوری» نامگذاری شده است. مناسبتی شایسته تا به بهانه‌ی آن شرح و تفسیر زنده‌یاد دکتر «محمدجعفر محجوب» از «منطق‌الطیر» را به گوش جان بشنویم.
امروز (۲۳ اسفند ماه) منظومه‌ی «آرش کمانگیر» سروده‌ی سیاوش کسرایی ۶۵ ساله شد. در سالگشت سرایش این شعر ماندگار آن را با صدای شاعر بشنویم.
چنین روزی (۳۰ بهمن‌ماه) در ۵۰ سال پیش بود که «ایرج جنتی‌عطایی» ـ ترانه‌سرای معاصر ـ «تا گُلِ سرخ شدن» را سرود. و آن، فردای روز تیرباران «خسرو گلسرخی» و «کرامت دانشیان» بود.
شعر و دکلمه: شهیار قنبری
آهنگ: ناصر چشم‌آذر
خواننده: گوگوش
آذر ماه امسال «بچه جوادیه» ۵۱ ساله می‌شود. تاریخ سرایش این سروده آذر ۱۳۵۱ است. یاد عمران صلاحی خوش و به‌یاد باد.
«کبرا نام خواهر مُرده‌ام بود که شناسنامه‌اش را باطل نکرده بودند و شناسنامه را برای من گذاشتند. مادر مریم صدایم می‌کرد. پدر زهرا می‌خواندم. زمان رقصندگی شهلا می‌گفتندم. در سینما شهرزاد شدم؛ حالا زیر شعرهایم می‌نویسند: م ـ شهرزاد.» (برگرفته از مقدمه کتاب با تشنگی پیر می‌شویم)
● یادی از «شهرزاد» شاعر، نویسنده و رقصنده‌ی فیلمهای فارسی
* * *
کانون نویسندگان ایران با همکاری انجمن روابط فرهنگی ایران و آلمان (انستیتو گوته)، از ۱۸ تا ۲۷ مهر ۱۳۵۶ مراسم شعرخوانی و سخنرانی برگزار کردند که به «ده شب» معروف شد. در سومین شب (۲۰ مهر ماه) نوبت شعرخوانی محمد زهری بود.
● سخنرانی بهرام بیضایی در انستیتو گوته (شب سوم)
● شعرخوانی «عمران صلاحی» در انستیتو گوته (شب دوم)
● سخنرانی غلامحسین ساعدی در انستیتو گوته (شب چهارم)
● شعرخوانی «سعید سلطانپور» در انستیتو گوته (شب پنجم)
● شعرخوانی «نصرت رحمانی» در انستیتو گوته (شب هشتم)
* * *
