دریایی
شعر: ایرج جنتی‌عطایی
آهنگ: واروژان
خواننده: گوگوش
ترانه فیلم: ممل آمریکایی
کُمکم کُن! کُمکم کُن!
نذار اینجا بمونم تا بپوسم
کُمکم کُن! کُمکم کُن!
نذار اینجا لب مرگ‌و ببوسم
کُمکم کُن! کُمکم کُن!
عشق نفرینی بی‌پروایی می‌خواد
ماهی چشمه‌ی کهنه
هوای تازه‌ی دریایی می‌خواد
دل من دريایی‌یه، چشمه زندونه برام
چکه چکه‌های آب، مرثیه‌خونه برام
تو رگام به جای خون، شعر سرخِ رفتنه
تن به موندن نمی‌دم، موندنم مرگِ منه
عاشقم، مثل مسافر عاشقم
عاشقِ رسیدن به انتها
عاشقِ بوی غريبانه‌ی کوچ
تو سپیده‌ی غريبِ جاده‌ها
من پُر از وسوسه‌های رفتنم
رفتن و رسیدن و تازه شدن
توی یک سپیده‌ی طوسیِ سرد
مسخ یک عشق پر آوازه شدن
کُمکم کُن! کُمکم کُن!
نذار این گمشده از پا در بیاد
کُمکم کُن! کُمکم کُن!
خرمنِ رخوتِ من شعله می‌خواد
کُمکم کُن! کُمکم کُن!
من و تو باید به فردا برسیم
چشمه کوچیکه برامون
ما باید بريم به دريا برسیم
دل ما دریاییه، چشمه زندونمونه
چکه‌چکه‌های آب مرثیه خونمونه
تو رگ بودنِ ما شعر سرخِ رفتنه
کُمکم کُن که دیگه وقت راهی‌شدنه
* * *
روی جلد صفحه این ترانه را در اینجا ببینید
* * *
ترانه‌های بازخوانی‌شده ایرانی (۱) [آ ـ ث]
ترانه‌های بازخوانی‌شده ایرانی (۲) [ج ـ ژ]
ترانه‌های بازخوانی‌شده ایرانی (۳) [س ـ غ]
ترانه‌های بازخوانی‌شده ایرانی (۴) [ف ـ ی]
* * *