عارف: قصه کتابا

همه می‌خوان دلِ ما رو خون کُنن

با حرفاشون از هم جدامون کنن

من و تو رو دشمن کُنن با همدیگه

خونه‌ی عشقِ ما رو ویرون کُنن

بیا تا مثل قصه‌ی کتابا

من و تو هم لیلی و مجنون بشیم

با همدیگه از دستِ حرف مّردم

آواره‌ی کوه و بیابون بشیم

چه خوب می‌شه عشقم‌و باور کُنی

عاشق بشی شادی رو نوبر کُنی

چه خوب می‌شه دست بزاری تو دستم

گل غم‌و با خنده پَرپَر کُنی
بیا تا مثل قصه‌ی کتابا
من و تو هم لیلی و مجنون بشیم
با همدیگه از دستِ حرف مّردم
آواره‌ی کوه و بیابون بشیم

چه خوب می‌شد سنگِ صبورم بودی
شب که می‌شد دریای نورم بودی
حالا که من ماهیِ دور از دریام
چه خوب می‌شد تنگ بلورم بودی
بیا تا مثل قصه‌ی کتابا
من و تو هم لیلی و مجنون بشیم
با همدیگه از دستِ حرف مّردم
آواره‌ی کوه و بیابون بشیم