اشک پاک
شعر: نواب صفا
آهنگ: حبیب‌الله بدیعی
خواننده: مرضیه
من اشک پاک روشنم
فروغ جاودان منم
قرار جان بی‌قرارم
گهی ستاره می‌شوم
به سوی آسمان روم
گهی چو شبنم بهارم
گهی به رنگ گوهرم
که زیبِ مویِ دلبرم
گهی بر دامن گُل مکان دارم
منم کز عشق و صفا نشان دارم
هر کجا می‌گذرم
رنگ غمها ببرم
گهی به چشم عاشقان قدم گذارم
رهی به جز رهِ وفا نمی‌سپارم
ز من مکش دامان، که جهانی دیگر بینی
بیا، بیا با من که نشان از گوهر بینی
گهی بی‌شکیبم
اسیر فریبم
می‌گریم به حال خود می‌گریم
بر رنج و ملال خود می‌گریم
دمی نگر تو در آیینه‌ی من
سینه‌ی بی‌کینه‌ی من
در همه جا مظهر من شد
نظر فکن به تن خاکی من
گوهر افلاکی من
پاکی من شد زیور من شد
تو غافل از صفای من
ز جلوه‌ی وفای من
* * *