از اولین ترانه‌هایی که در آن اشاره‌ای به نشانه‌های مذهبی شده است، ترانه‌ای با صدای پوران شاپوری بود که می‌گفت: (ز دامن گلدسته‌ها، در این غروب جانفزا، پیچید صدای «اللهُاکبر»). این اشاره به بانگ اذان از سر گلدسته، و مخصوصا آن «اللهُاکبر» همراه با ساز و آواز و صدای زن، مورد اعتراض جامعه‌ی روحانیت قرار گرفت. دست اندر کاران، دست به کار شدند و آن بخش از ترانه را عوض کردند. شد: (به گوشم از گلدسته‌ها، در این غروب غم‌فزا! آید صدایی، بانگی دلارا.) که آن را الهه خواند.
در جعبه موسیقی این صفحه ترانه‌هایی که در آن به نشانه‌های مذهبی اشاره‌ای شده است را بشنوید. شما اگر نمونه‌ای از ایندست ترانه‌ها سراغ دارید، خبر بدهید تا به این مجموعه اضافه کنم.