وقتی نیستی
شعر: ایرج جنتی‌عطایی
آهنگ: پرویز اتابکی
خواننده: گوگوش
دنیای به این بزرگی، واسه من
وقتی نیستی مثل زندون می‌مونه
وقتی نیستی گلا ماتم می گیرن
بهارم مثل زمستون می‌مونه
وقتی نیستی من هوای خوندنم نیست
دیگه این جا بی‌تو جای موندنم نیست
وقتی رفتی آینه چین خورد و شکست
باغبون درهای گلخونه رو بست
عروس سفید پوشت تا دم مرگ
لباس سیاه به تن کرد و نشست
وقتی نیستی من هوای خوندنم نیست
دیگه این جا بی‌تو جای موندنم نیست
تو می‌خواستی دیوارها رو برداری
جای هر دیوار یه باغچه بذاری
تو می‌خواستی پرده رو پس بزنی
پشت هر پنجره خورشید بکاری
وقتی نیستی من هوای خوندنم نیست
دیگه این جا بی‌تو جای موندنم نیست
وقتی نیستی کی به ما نشون بده
عکس خورشید توی آب چه رنگیه
کی می‌خواد به ما بگه بدون عشق
اینجا پر از آدم های سنگیه
وقتی نیستی من هوای خوندنم نیست
دیگه این جا بی‌تو جای موندنم نیست
* * *
روی جلد صفحه این ترانه را در اینجا ببینید
* * *