با ورود نوارهای کاست برای ضبط و تکثیر موسیقی و صدا در نیمه‌ی دوم دهه‌ی پنجاه دوره‌ی تولید و تکثیر صفحه‌های گرامافون هم در ایران به پایان رسید. با این‌حال اما تولید صفحه‌های گرام در خارج از کشور چند سالی دیگر ادامه یافت. از جمله این مجموعه از ترانه‌های بنان که در لندن منتشر شد.
دلیل این کار یکی آن بود که هنوز در خانه‌هایی دستگاه گرامافون وجود داشت و این باور در شنوندگان موسیقی که صدایی که از صفحه‌ی گرام شنیده می‌شود گرم‌تر و گوش‌نوازتر از نمونه‌‌ی دیجیتالی آن بر نوار کاست ضبط شده است. انتخاب ترانه و تصنیف‌های خوانندگانی چون «بنان» هم البته دور از این فرضیه نبود که اگر هنوز دستگاه گرامافونی وجود دارد، در منزل علاقمندانی از نسل گذشته است و آن خوانندگان هنوز اعتبار خود را نزد این افراد حفظ کرده‌اند.
● تصویری از مرضیه بر مزار غلامحسین بنان
* * *