مرگ عشاق
شعر: حسینقلی مستعان (بیدل)
آهنگ: مجید وفادار
خواننده: داریوش رفیعی
از فراقت ای دوست جان به لب رسیده
تا به کی فشانم خونِ دل ز دیده
یاد آور آن روزی که دل بربودی از من
وان عهد و پیمان‌بستن، این پیمان شکستن
رسم عاشقی اگر این باشد مرگ عاشقان چه شیرین باشد
خوش که دل ز مهر تو برگیرم خسته‌جان بمیرم
جانم سوزد از غم چون ناامیدم
جز نومیدی از عشق آخر چه دیدم
به نگاهی مفتون گشتم
به خیالی مجنون گشتم
به نویدی خندان بودم
به امیدی شادان بودم
از تو دلبرم، ستمگرم، ندیده‌ام ز بس لطف و مهربانی
دلم ز ناامیدی آمده به تنگ از این عمر و زندگانی
اگرت در دل باشد هوسی
نکنی زین پس با من ستمی
فکنی از بُن بنیان جفا
نکنی با من جز مهر و وفا
تا از عشقت باشم در کامرانی
* * *