خانه‌ام ابری‌ست . . .
نیما یوشیج
خانه‌ام ابری‌ست . . .
خانه‌ام ابری‌ست
یکسره روی زمین ابری‌ست با آن.
از فراز گردنه خُرد و خراب و مست
باد می‌پیچد.
یکسره دنیا خراب از اوست
و حواس من!
آی نی‌زن که تو را آوای نی بُرده‌ست دور از ره کجایی؟
خانه‌ام ابری‌ست اما
ابر بارانش گرفته‌ست.
در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم،
من به روی آفتابم
می‌برم در ساحت دریا نظاره.
و همه دنیا خراب و خُرد از باد است
و به ره، نی‌زن که دایم می‌نوازد نی، دراین دنیای ابراندود
راه خود را دارد اندر پیش.
* * *
آثار «نیما یوشیج» در سایت «راوی حکایت باقی»
* * *