پرستو
شعر: سیروس آرین‌پور
آهنگ: عطاالله خُرم
خواننده: منوچهر سخایی
پرستویی شد و پَرپَر زنون رفت
به صحراهای بی‌نام و نشون رفت
حریفون پیش من با طعنه میگن:
ستاره شد و به طاقِ آسمون رفت
پرستویی شدی پَرپَر زنون رفتی
به صحراهای بی‌نوم و نشون رفتی
به من میگن، به من میگن حریفونم
ستاره گشتی و رو آسمون رفتی
گُلم بودی، گُلم بودی، کجا رفتی؟
تو که جان‌و دلوم بودی، چرا رفتی؟
هنوزم جای پات مونده لب باغچه
گلوبند طلات مونده سر طاقچه
بگردم من فدای خال سیاه تو
کجا رفتی، خدا پشت و پناه تو
گُلم بودی، گُلم بودی، کجا رفتی؟
تو که جان‌و دلوم بودی، چرا رفتی؟
* * *
