گیسوی کوتاه
شعر: پرویز وکیلی
تنظیم آهنگ: ارکستر آلوارو سباستیان
خواننده: ویگن
نمی‌دانم چرا ناگه
نموندی مویت را کوته
های های های های
سر زلف پریشان را
ز دامانت کردی جدا
های های های های
فکندی بر خاک پایت
برهنه شد شانه‌هایت
های های های های
آمد بادِ بهار، سر مست و بی قرار
رقص آن گیسوی پریشانت کو!؟
گویی از لطافت، آزرده شانه ات در زیر بار گیسو
روزی هم‌آغوش تو بود
زیب بر و دوش تو بود
های های های های
کو دیگر آن رنگ و بویش
رفته به باد آرزویش
های های های های
این حال من، این روز او
این قصه‌ی جان سوز او
های های های های
آمد بادِ بهار، سر مست و بی قرار
رقص آن گیسوی پریشانت کو!؟
گویی از لطافت، آزرده شانه ات در زیر بار گیسو
* * *