شکُفتن
سیاوش کسرایی
(صدای شاعر)
شکُفتن
می‌شکند شب
شهر دهان‌بند کهنه می‌کند از لب
شهر نفس می‌کشد ز پنجرهٔ صبح
شهر به اندیشه می‌نشیند یک‌چند:
های خوشا دم زدن بدون دهان بند.
واژهٔ گم‌گشته‌ای به‌سان ستاره
می‌گذرد از ضمیر شب‌زدهٔ شهر
میل شکفتن دارد
قصد گفتن دارد
باز، به کُندی، لبان تب‌زدهٔ شهر
شهرا! دیگر سکوت بر لب مپسند
های خوشا نعره‌ای به اوج دماوند.
مرداد ۱۳۵۶
● پانویس:
ـ شعر «شکُفتن»، اولین بار با صدای خود شاعر در شامگاه شنبه ۲۳ مهر ماه ۱۳۵۶، (شب ششم از ده شب با شاعر ان و نویسندگان) در انجمن فرهنگی ایران ـ آلمان (گوته)، خوانده شد.
* * *
یادنامهٔ «سیاوش کسرایی» در سایت «راوی حکایت باقی»
* * *