در مجموعه اشعار «نادر نادرپور» ده شعر هست که شاعر برای دخترش «پوپک» یا خطاب به او سروده است. «کتاب پریشان» که بعدها «محمدرضا شجریان» آن را با عنوان «اشک پدر» به شکل ترانه اجر کرد یکی از آن چند شعر است. تاریخ سرایش این دهم اردیبهشت ۱۳۴۱ (دقیقا ۶۰ سال پیش در چنین روزی) است.
چندین سال پیش (نیمه‌ی دوم از دهه‌ی پنجاه) این سروده از «نادر نادرپور» با آهنگی از ساخته‌های «علی‌اصغر کُردبچه»، با صدای «محمدرضا شجریان» اجرا شد. این ترانه در همان سال‌ها در هفتمین برنامه‌ی رادیویی «گلچین» هفته» پخش شد.
«گلچین هفته» به سرپرستی هوشنگ ابتهاج (ه . الف. سایه) هر هفته، جمعه‌ها از ساعت نُه تا ده صبح از رادیو تهران در ایران پخش می‌شد. محتوای ۱۱۷ برنامه‌ای که از این مجموعه‌ی غنی و شنیدنی پخش شد، بیشتر بازپخش، یا بازسازی تصنیف‌های قدیمی، همراه با مصاحبه و شناساندن بزرگان موسیقی ایرانی بود.
مجموعه‌ی شنیداری «گلچین هفته»، فرصتی بود تا گروه‌هایی موسیقی نو پا در آن سال‌ها (گروه شیدا، سماعی، پایور) در نزد عامه‌ی مردم و علاقمندان به موسیقی ایرانی بیشتر شناخته شوند. بعضی از آثاری که توسط این گروه‌ها ساخته یا بازسازی شده‌اند در موسیقی معاصر ایران جایگاهی ارزنده یافتند.
از جمله خوانندگانی که صدایشان پای ثابت برنامه‌های «گلچین هفته» بود، می‌توان «بنان»، «مرضیه»، «سیما بینا» و «محمدرضا شجریان» را نام برد.
« اشک پدر »
(کتاب پریشان)
امید زیستنم، دیدن دوباره‌ی توست
قراربخش دلم، تاب گاهواره‌ی توست
تو، ای شکوفه‌ی ایام آرزومندی!
بمان که دیده‌ی من روشن از نظاره‌ی توست
نگاه پاک توام صبح آفتابی بود
کنون چراغ شبم چشم پُر ستاره‌ی توست
به یک اشاره، مرا رخصت پریدن بخش
که مرغ وحشی دل، رام یک اشاره‌ی توست
به پاره کردن اوراق هر کتاب مکوش
دلم کتاب پریشان پاره پاره‌ی توست
شبی نماند که بی‌گریه‌ام به‌سر نرسید
زلال اشک پدر، برق گوشواره‌ی توست
دلم چو موج، بسر میدود ز بیم زوال
کرانه‌ای که پناهش دهد، کناره‌ی توست
خجسته «پوپک» من، ـ ای یگانه کودک من! ـ
امید زیستنم، دیدن دوباره‌ی توست
تهران ـ ۱۰ اردیبهشت ماه ۱۳۴۱
از مجموعه‌ی «گیاه و سنگ، نه آتش»
* * *
یادنامه‌ی «نادر نادرپور» در سایت «راوی حکایت باقی»
* * *