برای بسیاری از ما نام ترانهی «نماز»، یادآور اجرای آن توسط. دو خوانندهی نامآشناست. یکی «فریدون فروغی»؛ و دیگری با صدایی که بهقول شهیار قنبری ـ سرایندهی شعر ترانهی نماز ـ مثل هیچ صدایی نیست. صدای رامش.
از رامش اما چند ترانه هست که خوانندههای دیگری هم آن خوانده و اجرا کردهاند. عیناً با همان شعر بر همان موسیقی. اینکه چرا ترانهسرا یا آهنگسازی یک شعر و آهنگ را همزمان به دو خواننده میدهند حتما دلایل خود را دارند، ولی معمولا اینطور است که اجرای یکی از آن دو خواننده، بیشتر مورد استقبال مردم قرار میگیرد.
در جعبهی موسیقی این صفحه ترانههایی را با صدای رامش میشنوید که خوانندههای دیگری هم آن را اجرا کردهاند. بخشی از این ترانهها با اینکه خوانندهی اول آن رامش بوده اما با صدای خوانندهی دوم شناختهشدهتر است؛ و برعکس، ترانههایی که بعد از اجرای رامش معروف شدهاند. و البته ترانههایی هم که نه با صدای رامش، و نه در اجرا با صدای خوانندهی بعدی شهرت و ماندگاری نداشتهاند.