گل مریم
شعر / آهنگ / تنظیم: ایرج امیرنظامی
ترانه‌خوان: بهروز (عباس) آیانی
اجرا: بهار ۱۳۵۰ (رادیو مشهد)
مریم چرا با ناز و با افسون و لبخندی
به جانم شعله افکندی، مرا دیوانه کردی
امشب که بارانِ غم از هر دیده می‌بارد
دلم در سینه می‌نالد، مرا دیوانه کردی
رفتی، مرا تنها به دستِ غم رها کردی
به جانِ من خطا کردی، مرا دیگر نخواهی
پیدا شدی با غمزه در جامِ شرابِ من
از این حالِ خرابِ من، بگو دیگر چه خواهی
اشکی که ریزد ز دیده‌ی من
آهی که خیزد ز سینه‌ی من رنگِ تمنا ندارد
تو آن گلِ مریم سپیدی، بی تو دلم شوری و امیدی دیگر به دنیا ندارد
همچون نسیم از برم بگذر، یک لحظه در دیده‌ام بنگر
شاید نشانی ز عشق و وفا، بینم به چشم تو بارِ دگر
اشکی که ریزد ز دیده‌ی من
آهی که خیزد ز سینه‌ی من رنگِ تمنا ندارد
تو آن گلِ مریم سپیدی، بی تو دلم شوری و امیدی دیگر به دنیا ندارد
* * *