شعرهای هوشنگ ابتهاج (با صدای شاعر)
تکنواز پیانو: پرویز اتابکی
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ۱۳۵۱
لب خاموش
امشب به قصه‌ی دل من گوش می‌کُنی
فردا مرا چو قصه فراموش می‌کُنی
. . .
سایه چو شمع شعله در افکنده‌ای به جمع
زین داستان که با لب خاموش می‌کُنی
* * *
بهانه
ای عشق همه بهانه از توست
من خامُشم، این ترانه از توست
. . .
چون سایه مرا ز خاک برگیر
کاین‌جا سر و آستانه از توست
* * *
زبان نگاه
نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه‌رسان من و توست
. . .
سایه ز آتشکده‌ی ماست فروغ مه و مهر
وه ازین آتش روشن که به جان من و توست
* * *
گریه‌ی شبانه
شب آمد و دل تنگم هوای خانه گرفت
دوباره گریه‌ی بی‌طاقتم بهانه گرفت
. . .
دل گرفته‌ی من همچو ابر بارانی
گشایشی مگر از گریه‌ی شبانه گرفت
* * *
قدر مرد
بگذر شبی به خلوت این همنشین درد
تا شرح آن دهم که غمت با دلم چه کرد
. . .
خونی که ریخت از دل ما، سایه! حیف نیست
گر زین میانه آب خورد تیغ هم‌نبرد
* * *
ترانه
تا تو با منی زمانه با من است
بخت و کام جاودانه با من است
. . .
خواب نازت ای پری ز سر پرید
شب خوش‌ات که شب فسانه با من است
* * *
رحیل
فریاد که از عمر جهان هر نفسی رفت
دیدیم کزین جمع پراکنده کسی رفت
. . .
این عمر سبک‌سایه‌ی ما بسته به آهی‌ست
دودی ز سر شمع پرید و نفسی رفت
* * *
چشمی کنار پنجره‌ی انتظار
ای دل، به کوی او ز که پُرسم که یار کو؟
در باغ پُر شکوفه، که پُرسد بهار کو؟
. . .
خون هزار سرو دلاور به خاک ریخت
ای سایه! های های لب جویبار کو؟
* * *
فهرست آثار کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان (۱۳۵۷ ـ ۱۳۴۴)
* * *
یادنامه‌ی «هوشنگ ابتهاج» (سایه)
* * *