دکهٔ گل‌فروش
شعر: معینی کرمانشاهی
آهنگ: بزرگ لشکری
خواننده: یاسمین
کنارِ دکه‌ی خوشرنگ و بویِ گُل‌فروشی
بدیدم دخترِ افسونگرِ سُنبل به دوشی
با گُل‌فروشان لاله‌رو گرمِ سخن بود
غافل ز احوالِ دلِ مُشتاقِ من بود
به او گفتم: حذر کُن زین گروهِ گُل‌فروشان!
از این زیباپسندان، ای گُلِ من، رُخ بپوشان!
ترسم تو را جایِ گُلش،
چون دسته‌هایِ سُنبلش، ارزان فروشد.
من بُلبلِ این گُلشنـم؛
ترسم ز غیرت در تنم خونم بجوشد.
دستِ هر کس گُل ز چمن جُدا کُند
بـا گُلرویان چگونه او وفا کُند
گُل اگر به دستِ هـر نسیمـی در نیفتد
به خُدا به دستِ هر کسی پَرپَر نیفتد
تو هم ای گُلِ من حذر از اینان کُن!
تو که هر گُلی را با محبّت می‌نوازی؛
دلِ من به مِهرت همچو گُل دارد نیازی
تو هم دلجوییِ صاحبدلان کُن!
. . .
* * *
معینی کرمانشاهی، شاعر ترانه‌های ماندگار