« . . . گریه نکن خواهرم. در خانه‌ات درختی خواهد رویید و درختهایی در شهرت و بسیار درختان در سرزمینت. و باد پیغام هر درختی را به درخت دیگر خواهد رسانید و درخت‌ها از باد خواهند پرسید: در راه که می‌آمدی سحر را ندیدی؟» [بند آخر از رمان «سووشون» نوشتۀ سیمین دانشور]
هشتم اردیبهشت ماه برابر است با سالگشت زادروز این بانوی بزرگ ادبیات معاصر ایران. ماندگاری نام «سیمین دانشور» از بلندای شخصیت و استقلال قلم خود اوست، «جلال آل احمد» همسر و همپای زندگیش بود. همین. این را امروز دیگر همگان می‌دانند و گفتن ندارد.
با یاد او که بزرگ‌بانوی نسل اول زنان داستان‌نویس در روزگار ما بود، حکایت شعر «دوباره می‌سازمت وطن» را بخوانید که آن نیز از سیمین‌بانوی شعر معاصر است و به یاد این «سیمین» و به پیشکش او سروده شده است. [ در اینجا ]
* * *