پیشینه‌ی ترانه‌ی بلا چاو (Bella ciao) به سالهای پایانی قرن نوزدهم در ایتالیا می‌رسد. این ترانه را کارگران فصلی مزارع گندم و زنان دهقان در شالیزارها زمزمه می‌کردند و مضمون آن جوانی زودگذر و سختی کار در مزرعه بود. بلا چاو بار دیگر در زمان جنگ جهانی دوم توسط پارتیزان‌ها و مخالفان فاشیسم در ایتالیا احیا شد و این بار با مضمون مقاومت و مبارزه در راه آزادی.
این آهنگ از آن زمان تا امروز به نماد مبارزات آزادی‌خواهانه تبدیل شده است. در بسیاری از کشورها ترانه‌سرایانی به زبان خود بر آن کلام گذشته و خوانندگان مختلفی آن را اجرا کرده‌اند. اولین شعر به زبان فارسی بر این آهنگ را شکیب مصدق ـ خواننده‌ی افغان ـ سروده و آن را در اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۳ به مناسبت چهلمین روز مرگ فرخنده ملک‌زاده در کابل اجرا کرده است. امسال اما نمونه‌های دیگری بر آهنگ بلا چاو با اشعاری متفاوت توسط خوانندگان ایرانی از جمله کیمیا قربانی، ثمین و بهین بلوری و دریا دادور اجرا شد. نکته و وجه مشترک این اجراها آن است که خواننده ترانه‌ها زنان هنرمند از نسل جوان ما هستند.
● تاریخچه‌ی سرود «سر اومد زمستون»
● تاریخچه‌ی سرود «بهاران خجسته‌باد!»
● «بلا چاو» از مردان پارتیزان تا زنان ایران
● ترانه ـ سرودهای جنبش «زن، زندگی، آزادی»
● کلام سرودهای انقلابی بر آهنگ ترانه‌های مشهور
* * *