شعرهای یدالله رویایی
سروده و صدا: یدالله رویایی
موسیقی متن: مجید انتظامی
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ۱۳۵۶
دلتنگی‌ها ـ ۳۱
و شکل راه رفتن تو
معنای مثنوی‌ست
در حالت عمیق عزیمت
که منظره‌ی راه
بازوی صحرایی مرا به تکان می‌آرد
در حالت عمیق عزیمت شتاب‌های موازی
در گردی مچ تو به هم می‌رسند و
باد
ـ صفات باد ـ
شکل عزیز زانو را
که قدرت و اطاعت را با هم دارد
تصویر می کُند
تا قیصر از کف پای تو
قوس بلند طاق نصرت را
برگیرد.
در حالت عمیق عزیمت که سمت نیمرخ تو برابر نگهم ماند
پرواز طوطیان
جغرافیای صورت من را درهم ریخت
و آسمان
که بایر از درخشش‌های آبی می‌شد
ناگاه
نام تو از تمام جهت‌ها
می آمد
وقتی که باز می‌آیی
نام تو را
تمام جهت‌ها
رسم می‌کُنند
و در گذار دامن تو دانه‌های شن
بر ریشه‌های پیدا
پیراهن عبور شعاع
می‌پوشد.
پیشانی تو وسعت شیشه است
وقتی که باز می‌آیی
و هر درخت، بوسه است
وقتی که مفصل تو ملاقاتی است
بین صفات باد و تکبیر توفان
و در هوای دهکده پیشانی تو وسعت اطراف هجر را
محدود می‌کُند
تو باز می‌آیی با نافی از خلیج احمر
و رانی از عصای موسی
و شکل راه رفتن تو
معنای مثنوی است
و روح مولوی است اینک
کز ساق تو حکایت نی را
بر می‌دارد
از مجموعه‌ی «دلتنگی‌ها»
توضیح:
متن سروده از روی صدای شاعر، پیاده شده است و با متن چاپ شده‌ی همین سروده، در مجموعه‌ی اشعار او کم‌وبیشی‌هایی دارد.
* * *
بازگشت به مجموعه اشعار «یدالله رویایی»
* * *