هنوز سال ۱۳۴۸ است. ترانۀ «نمیشه» یکی از اولین خوانده‌های «سوسن»، با شعر و آهنگی از «منوچهر گودرزی» چنان در میان مردم گل کرده که کارگردان فیلم «دنیای پر امید»، به امید جذب تماشاچی و فروش بیشتر، اجرای این ترانه را با صدا و حضور «سوسن»، در فیلم جا می‌دهد.
صحنه‌ای که «محمدعلی فردین»، «تقی ظهوری» و «مرجان» (در اولین نقش سینمایی خود)، سر میزی در کافه رستورانی نشسته‌اند؛ به سلامتی هم می‌نوشند و ترانه را می‌شنوند.
در این جمع، «شهرزاد» (کبری سعیدی) هم هست، کسی که همان سال در نقش رقاصۀ فیلم «قیصر» برای اولین بار صدای «سوسن» را لب زد و با ترانه‌ای از او رقصید. اینجا اما این خود «سوسن» است که می‌خواند. او سر میز نشسته و صدای «سوسن» را تائید می‌کند.
ـ ببینم این خوانندۀ جدیده؟
ـ آره، دو سه ماهه که اینجا می‌خونه؛ صداش بد نیست.
ـ آره، بد نیست.
یادمان «سوسن» به روایت «راوی حکایت باقی»
* * *