شروع سال ۱۳۴۹ با اکران نوروزی فیلم پر فروش «حسن کچل» ساختۀ «علی حاتمی» است. اولین فیلم موزیکال سینمای ایران. فیلمی که تمام گفت‌وگوهای آن در قالب اشعار و ترانه‌های محلی و مردمی و همراه با اجرا و صدای ضرب انجام می‌شود.
بعد از فیلم «قیصر» که صدای «سوسن» را برای اولین بار در سینمای ایران و در اجرای ترانه‌ای که آهنگش از ساخته‌های «اسفندیار منفردزاده» بود شنیدیم، و بعد از فیلم «پنجره»، فیلمی که موسیقی متن آن از «اسفندیار منفردزاده» بود و «سوسن» در صحنه‌ای از آن می‌خواند؛ باز نام این آهنگساز را همراه با صدای این خواننده در فیلم «حسن کچل» می‌بینیم.
برای ساختن و شکل دادن آهنگ و ترانه‌های فیلم «حسن کچل»، جمعی از نام‌آورترین آهنگ‌سازان معاصر به «علی حاتمی»، کارگردان و سرایندۀ اشعار فیلم دست همکاری دادند.
«پرویز اتابکی»، «بابک افشار»، «واروژان» و «اسفندیار منفردزاده» سازندگان آهنگ ترانه‌های این فیلم بودند، ترانه‌هایی که با صدای خوانندگان مختلف اجرا می‌شد و یکی از آنها هم «سوسن» که در بخش کوتاهی صدایش روی در زمزمۀ ندیمۀ «طاووس» شنیده می‌شود.
در صحنه‌ای که ندیمه سیب‌ها را یک به یک از روی فرش و پیش «طاووس» دل‌شکسته و سرخورده برمی‌چیند. سیب‌هایی که «حسن کچل» گاز زدنشان را پس زده و کفِ اتاق پخش و پرتاب کرده و رفته.
* * *
بازگشت به یادمان «سوسن» به روایت «راوی حکایت باقی»
* * *