در جمع آهنگ‌سازانی که ساز تخصصی‌شان ویلون است «مهدی خالدی»، «علی تجویدی»، «حبیب‌الله بدیعی»، «پرویز یاحقی» و «همایون خُرم» را «پنج سوار سرنوشت موسیقی ایران» می‌نامندند.
این نغمه‌سازان خاطره‌پرداز زمانه‌ی ما، اگر در سبک آهنگ‌سازی و شیوه‌ی نواختن ویلون با هم متفاوت باشند در یک نقطه اما همگی با هم وجه‌مشترک دارند. هر پنج تن‌شان، پیش از استاد شدن، از بهترین شاگردان مکتب «صبا» بوده‌اند. ابوالحسن‌خان صبا.
در معرفی آثار به‌یادگار مانده از این بزرگان موسیقی ایرانی، تا به‌حال گُزیده‌ای از ساخته‌های «همایون خُرم» و «پرویز یاحقی» را به شکل مجموعه‌ای شنیداری در این سایت شنیده‌اید.
نیمه‌‌ی آبان‌ماه هر سال برابر با سالگشت زادروز استاد «علی تجویدی» است. دست به‌نقد و تا نگویند که از یاد فراموشانند. این مجموعه از بیست و چند آهنگ از ساخته‌های او را بشنوید تا در آینده، سر فرصت، هم این نوشتار، و هم بقیه‌ی آثار استاد را به‌مرور کامل کنم و در کنار دیگر مجموعه‌ها قرار گیرد.
از «علی تجویدی» در سایت «راوی حکایت باقی»
● «علی تجویدی» نغمه‌ساز آوازهای گوش‌نواز
● آثار مشترک «علی تجویدی» و «بیژن ترقی»
● «معینی کرمانشاهی»، شاعر ترانه‌های ماندگار
● رقص گیسو «دلکش»، آشفته‌حالی «بیژن جزنی»!
● حکایت ترانه «بگو که هستی» (بیژن ترقی ـ دلکش)
● مثلث هنری: علی تجویدی، معینی کرمانشاهی و دلکش
● حکایت ترانه «آزاده» (اولین ترانه‌ی هایده با شعر رهی معیری)
* * *