شعر «دلم گرفته» را «سیمین بهبهانی» در اردیبهشت ۱۳۶۱ سرده است. امسال [۱۳۹۵] سی و چهار سال از عمر این سروده می‌گذرد.
ترانه‌ای بر اساس این سروده را با آهنگی از «محمدجواد ضرابیان» و صدای «همایون شجریان» بشنوید!
دلم گرفته ای دوست
دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم، کجا روم، کجا، من؟
کجا روم؟ که راهی، به گلشنی ندارم
که دیده برگشودم، به کُنج تنگنا، من
نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته دل به من کس
چو تخته‌پاره بر موج، رها، رها، رها من
ز من هر آن که او دور، چو دل به سینه نزدیک
به من هر آن که نزدیک، ازو جدا، جدا من
نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی
که تر کُنم گلویی، به یاد آشنا، من
ز بودنم چه افزود؟ نبودنم چه کاهد
که گویدم به پاسخ، که زنده‌ام چرا من؟
ستاره‌ها نهفتم در آسمان ابری
دلم گرفته، ای دوست! هوای گریه با من . . .
سیمین بهبهانی
اردیبهشت ۱۳۶۱
* * *
از «سیمین بهبهانی» در این سایت:
صفحهٔ لاکی (نگاهنگ)
تاریخچهٔ شعر «دوباره می‌سازمت وطن»
«خاک مرا به باد مده» (دست‌خط شاعر)
«سیمین بهبهانی» به روایت و با صدای شاعر
ترانۀ «دیوانگی» (یارب مرا یاری بده) با صدای «پوران»
دلم گرفته ای دوست (هوای گریه) به خط و امضای شاعر
«سنگسار» در چند اجرای ترانه‌ای با صدای خوانندگان مخلتف
* * *