«مهدی اخوان‌ثالث» (م. امید)، شاعر بود، ولی ترانه‌سرا نبود. به کلام دیگر، او شعری برای اجرا به شکل ترانه نسرود. آنچه اما بر اساس شعر یا بخشی از سروده‌ای از او خوانده شده، همه از سر انتخاب و ذوقِ هنرمندانی بوده است که کلام اخوان را برای ترانه‌شان برگزیده‌اند.
ما چون دو دریچه، رو به‌روی هم،
آگاه ز هر بگو مگوی هم.
هر روز سلام و پرسش و خنده،
هر روز قرار روز آینده.
[عمر آینۀ بهشت، اما . . . آه
بیش از شب و روز تیر و دی کوتاه]
اکنون دل من شکسته و خسته‌ست،
زیرا یکی از دریچه‌ها بسته‌ست،
نه مهر فسون، نه ماه جادو کرد،
نفرین به سفر، که هرچه کرد او کرد.
تهران ـ دی ماه ۱۳۳۵
از مجموعۀ «آخر شاهنامه»
* * *
بازگشت به شعرهای «مهدی اخوان‌ثالث» در این سایت
* * *