در حکومت پیشین، در رو در رویی با حکومتیان ـ آنچنان که در این حکومت و همه‌ی حکومت‌های بعد از این هم ـ کم نبوده‌اند کسانی که فنا شده‌اند. فدا، در راه باورهایی که داشتند؛ و مهم‌ترین آن باورها، شاید، عدالت‌خواهی و برای همه یکسان‌خواستن‌هایشان. امروز (۲۹ بهمن) سالگشت تیرباران «خسرو گلسرخی» است؛ هم‌او که رسم «چانه زدن» نمی‌دانست.
دکتر منوچهر «معین افشار» اولین سرپرست برنامهٔ کودک رادیو ایران
مبتکر و پایه‌گذار «برنامه‌ی کودک»، به شکلی که میانسالگان امروز ما به‌یاد دارند، «داوود پیرنیا» بود. او که آمده بود تا طرح عظیم «برنامه‌ی گلها» را به اجرا بگذارد، در کنار آن مهم، «برنامه‌ی کودک» را نیز تدارک می‌دید که مجریان آن هم کودک بودند.
ادامه خواندن یادی از «برنامه‌ی کودک» رادیو ایران (تاریخچه و چند ترانه)
چندی پیش در بخش فارسی سایت خبری رادیو بی‌بی‌سی، خبری منتشر شده بود [+] مبنی بر اینکه به دعوت خیریه‌ای با نام (Magic of Persia) در لندن، که موسسه‌ای است غیر انتفاعی، خانم «تارا کمانگر» اجرای کنسرتی را به عهده داشتند که ضمن آن، آثاری از «امین‌الله حسین»، آهنگساز کلاسیک و پیشکسوت ایرانی را به صورت تکنوازی نواخته‌اند. [+]
هفته‌ای پس از درگذشت «بیژن مفید»، در یادمان او برنامه‌ای توسط «ایرج گرگین» تهیه و اجرا شد که می‌توانید در دو بخش بشنوید!
«بیژن مفید» در نهم خرداد ماه سال ۱۳۱۴ خورشیدی در تهران به‌دنیا آمد. پدرش «غلامحسین خان» نیز از هنرپیشگان تئاتر بود. او بعد از اتمام تحصیلات دبیرستانی، دورۀ هنرپیشگی را به‌پایان رساند و سپس در رشتۀ زبان و ادبیات انگلیسی به ادامۀ تحصیل پرداخت.
چهارم آبان‌ماه امسال مصادف بود با سالگرد درگذشت «ویگن». یادم آمد عصر آن‌روز را در آن سال‌های دور، که به آنی در محلۀ ارمنی‌نشین خیابان «نادر شاه»، صدا به صدا پیچید که: «ویگن آمده عکاسی، عکس بندازه».
بیست و هفتم مهر ماه امسال (۱۳۸۴) مصادف بود با سالروز پنجاه و یکمین سال تیرباران نخستین گروه از افسران سازمان نظامی حزب تودۀ ایران. تنها فرد غیرنظامی این گروه، «مرتضی کیوان» بود.
عکس از «مهرانه آتشي»
برگرفته از فصلنامه «بررسي کتاب، ويژه هنر و ادبيات»
دوازدهم شهریور ماه، سالگشت روز خاموشی «آتش کاروان»
راوی این حکایت قصد جمع‌آوری خاطراتی را دارد که به‌نوعی با «ترانه مرا ببوس» پیوند دارد، و با به اجرای آن در موقعیت و مناسبت‌های مختلف اشاره شده، و همچنین آن دسته از شایعه و روایاتی که «افسانه‌های پیرامون ترانۀ مرا ببوس» نام دارد. حکایاتی که در نبود روایت درست از ماجرا، خود به‌جای تاریخ و واقعیت نشسته‌اند و ملاک قرار می‌گیرند.
حال اینکه چرا نه فقط تاریخ و سابقۀ این ترانه، که واقعیت خیلی از رخدادهای فرهنگی ادبی سیاسی کشور ما، در چنبره‌ای از شایعه و تحریف، و یا غباری از حدس و گمان و اطلاعات شفاهی مغشوش و مخدوش گرفتار و دچار است، خود حدیث دیگری است که بماند.
ادامه خواندن تاریخچه ترانه‌ی «مرا ببوس» به روایت «راوی حکایت باقی»
