مرتضی کیوان و پوری سلطانی
۱۰ تیر ۱۳۳۳
برچسب: یادداشت‌های راوی
۳۰ یادگار از نغمه‌پرداز ترانه‌های ماندگار: «همایون خرم»
نام مهندس «همایون خُرم»، از دیروز تا همیشۀ تاریخ موسیقی معاصر ایران، با مجموعه‌ای از خاطره‌انگیزترین ترانه‌هایی که شنیده‌ایم پیوند داشته و پیوسته خواهد بود.
ادامه خواندن ۳۰ یادگار از نغمه‌پرداز ترانه‌های ماندگار: «همایون خرم»
یادنامه‌ی «بیژن مفید»
ترانه‌های سکانس تصنیف‌فروش در فیلم سوته‌دلان
در فیلم‌های علی حاتمی موسیقی، تصنیف و ترانه جایگاه خاص خود را دارد. از «حسن کچل» و «باباشمل» که هر دو فیلم موزیکال بودند تا «دلشدگان» که داستان سفر گروه نوازندگان ایرانی برای ضبط تصنیف و موسیقی است.
ترانه‌های «هادی خرسندی»
و اما ترانه‌سرایانی هم داشته‌ایم که در ضمن چند شعر هم به طنز سروده‌اند. مثل «رهی معیری» و اشعار فکاهی او که با نام «زاغچه» در روزنامه «بابا شمل» به چاپ رسیده است.
عطاالله خرم: نوا ساز نوپرداز
عطاالله خرم از جمله هنرمندانی بود که در آهنگ‌سازی با استفاده از ماندولین و گیتار ریتم‌های شاد و پر تحرک موسیقی غربی را به کار می‌گرفت. هنرمند پُرکاری بود و ساختن بیش از ۴۵۰ قطعه آهنگ و ترانه را در کارنامه‌ی خود دارد. برگزیده‌ای از مجموعه آثار او را با صدای خوانندگان مختلف در جعبه موسیقی زیر بشنوید.
امشب شب مهتابه (مجموعه ترانه‌ها)
تاریخ ترانه‌سرایی در موسیقی معاصر ایران با نام علی‌اکبر شیدا آغاز می‌شود. او تنها تصنیف‌ساز شناخته‌شده، قبل از عارف قزوینی بود.
نمونه‌ی فارسی‌شده‌ی ترانه‌های مشهور
در جهان موسیقی اما گاهی آهنگ ترانه‌ای چنان از حسن استقبال عمومی برخوردار می‌شود که در کشورهای دیگر هم ترانه‌سرایی به زبان خود شعری بر همان آهنگ می‌گذارد و خواننده‌ای آن را اجرا می‌کند. این ترانه‌ها نزد اهل موسیقی Cover نامیده می‌شود.
«کانون پرورش فکری» و اهمیت به قصه‌های فلکلور ایرانی
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که با وسعت و حرکتی چشمگیر در روال گسترش فرهنگ و ادب فارسی و زبان و هنر مردمی با انتشار مرتب کتاب، تهیه فیلم و جمع‌آوری داستانهای متکی به فرهنگ مردم از اقصی نقاط کشورمان، رکنی ار ارکانِ دارای امکانات و پُرکار و پیگیر در راستای جمع‌آوری و انتشار مایه‌های فرهنگی اجتماعی این فولکور است.
ادامه خواندن «کانون پرورش فکری» و اهمیت به قصه‌های فلکلور ایرانی
حکایت دیدار نیما یوشیج به روایت استاد شهریار
در تاریخ فرهنگ و ادبیات ما از دیدار دو ادیب و اندیشمند یا اولین ملاقات شاعرانی که ارادتی به هم داشته‌اند؛ داستانهایی وجود دارد که برخی مثل دیدار شمس تبریزی و مولانا بیشتر به افسانه می‌ماند و پاره‌‌ای هم مثل ملاقات ابوعلی سینا و ابوسعید ابوالخیر که محتوایش همچنان راز سر به مُهر است!