راوی این حکایت قصد جمع‌آوری خاطراتی را دارد که به‌نوعی با «ترانه مرا ببوس» پیوند دارد، و با به اجرای آن در موقعیت و مناسبت‌های مختلف اشاره شده، و همچنین آن دسته از شایعه و روایاتی که «افسانه‌های پیرامون ترانۀ مرا ببوس» نام دارد. حکایاتی که در نبود روایت درست از ماجرا، خود به‌جای تاریخ و واقعیت نشسته‌اند و ملاک قرار می‌گیرند.
حال اینکه چرا نه فقط تاریخ و سابقۀ این ترانه، که واقعیت خیلی از رخدادهای فرهنگی ادبی سیاسی کشور ما، در چنبره‌ای از شایعه و تحریف، و یا غباری از حدس و گمان و اطلاعات شفاهی مغشوش و مخدوش گرفتار و دچار است، خود حدیث دیگری است که بماند.
* * *
در سرنوشت یک ملت، و در تاریخ هنر، گاه اثری چنان روح زمانه را تصویر می‌کند، و چنان حس و جان مردمان را بیان می‌کند که به‌عنوان جزئی پایدار از فرهنگ و تاریخ یک ملت، همواره برجا می‌ماند. ترانۀ «مرا ببوس» چنین بود. [ادامه مطلب]
* * *
آهنگ بدون کلام ترانۀ «مرا ببوس» با ویلون، پیانو، سنتور؛ و اجرای آن با صدای خوانندگان مختلف از قدیم و جدید و اجراهایی که شاید تا به حال نشنیده باشید.
* * *
ترانۀ «ستاره مُرد» با صدای «حسن گلنراقی» همزمان با ترانۀ «مرا ببوس» به‌صورت صفحه چهل و پنج دور گرامافون، و هر کدام در یک سوی صفحه به بازار آمد.
آهنگ این ترانه تنظیم دیگری است از ریتم و مولودی ترانۀ «مرا ببوس». در بارۀ این ترانه نیز گفته‌اند که: بند دوم «مرا ببوس» است.
[ادامه مطلب]
* * *
آنچنان که در کتاب «پان ایرانیست‌ها و پنجاه سال تاریخ» نوشتۀ «ناصر انقطاع» آمده است «حیدرعلی رقابی» (هاله)، سرایندۀ ترانۀ «مرا ببوس»، دل در گرو مهر دختری هنرمند شعرشناس داشته که باهم در مبارزات ملی شدن نفت و نهضت مقاومت فعالیت می‌کردند. دختری که الهام‌بخش شاعر در آفرینش آن ترانه بوده.
* * *
ترانۀ «مرا ببوس» در یکی از صحنه‌های فیلم با صدای «پروانه»، و با لب‌خوانی «ژاله علو» خوانده می‌شود.
در آن فیلم «ژاله علو» نقش زنی را داشت كه شوهر سابقش را به سزای خیانتی که به او کرده رسانده، و حالا پس از ماجراهای بعدی عاقبت خود را به پلیس معرفی كرده است. در صحنه‌ای كه زن با دختر كوچک خود وداع می‌كند و به سوی زندان و مجازات روانه می‌شود، این ترانه را می‌خواند.
* * *
برفروزم آتش‌ها در کوهستان‌ها
«ناصر انقطاع» در بخشی از کتاب «پان ایرانیست‌ها و پنجاه سال تاریخ»، اشاره‌ای دارد به ماجرایی که به‌نوعی با یک بیت از این ترانه پیوند می‌یابد.
ماجرای آتش‌افروزی طرفداران «دکتر مصدق» در بلندی‌های «قله توچال» و «پس‌قلعه» در شمال تهران.
* * *
گویا نزد ما ایرانیان، این بیشتر «خوانندۀ» ترانه است که شناخته شده‌تر است، و ما غالبا ترانه مورد نظرمان را با نام خوانندۀ آن به‌یاد و زبان می‌آوریم.
بنا به همین عرف و عادت است که بعد از مرگ «حسن گلنراقی» خوانندۀ این ترانه، می‌بینم در سروده‌های شاعران معاصری که از «ترانۀ مرا ببوس» متاثر بوده و یادی از آن به‌خاطر داشته‌اند، روی خطاب، بیشتر به خوانندۀ آن، یعنی «گلنراقی» است.
[ادامه مطلب]
* * *
«جستجوی سرنوشت»، نام ترانه‌ای‌ست که «گلشیفته فراهانی» بازیگر نام‌آشنای سینمای ایران سروده و خود نیز آن را خوانده بود.
او که آموخته و تحصیل‌کرده در رشتۀ موسیقی است سرودۀ خود را بر مبنای آهنگ ترانۀ «مرا ببوس» ساختۀ مجید وفادار، تنظیم کرده است.
* * *
خاطراتی به‌شکل مکتوب در کتاب‌های مختلف چاپ و منتشر شده. خاطراتی که به‌نوعی با «ترانه مرا ببوس» پیوند دارد، و با به اجرای آن، در موقیعت و مناسبت‌های مختلف اشاره شده است. [ادامه مطلب]
* * *
عده‌ای نیز بر این تصور بودند که این ترانه را سرهنگ دوم توپخانه «محمدعلى مبشری» عضو دیگری از رهبری این سازمان، در وصف «سرهنگ سیامک» در آخرین دیدار خود با دخترش در شب قبل از اعدام سروده است. [ادامه مطلب]
* * *