امروز (۲۸ آذر) سالروز تولد «منیر وکیلی» است. بیست سالی پیش از این‌که پری زنگنه، مینو جوان و دیگران ترانه‌های محلی ایرانی را بخوانند، او این نوع از ترانه‌های بومی ایرانزمین را در برلین و پاریس خوانده و روی صفحه ضبط کرده بود. سبک و سیاق او در اجرای ترانه‌های محلی بعدها سرمشق خوانندگانی شد که نام بردیم. یادش گرامی‌باد.
وقتی از ترانه و آوازهای فلکوریک ایران می‌گوییم، شاید قبل از هر کس سیما بینا را به یاد بیاوریم با اجراهای اصیل و سازهای محلی؛ و بعد از او خوانندگانی چون پری زنگنه و مینو جوان با اجراهایی در سبک اپرا با سازهای غربی که در دهه‌ی پنجاه به همت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در ایران منتشر شد.
واقعیت اما این است که دو دهه پیش از این خوانندگان، منیر وکیلی برای اولین بار در مسابقه‌ای که از اجرای ترانه‌های فلکوریک جهان در برلین برگزار شد (مرداد ماه ۱۳۳۰) ترانه‌ای محلی از ایران را اجرا کرد و نفر اول آن مسابقه شد. (او در آن سالها مشغول تحصیل در رشته‌ی آواز در کنسرواتوار ملی موسیقی پاریس بود.)
حاصل علاقه‌ی منیر وکیلی به ترانه‌های محلی و اهمیتی که به معرفی این بخش از موسیقی ایرانزمین می‌داد اجرای هشت ترانه متعلق به نواحی گوناگون ایران بود که به سال ۱۳۳۶ در پاریس با عنوان “Chants et Danses de Perse” بر روی صفحه ضبط شده است. این صفحه در مجموعه‌ی «آوازهای جهان» منتشر و جایزه نخست Grand Prix du Disque از آکادمی Charles Cros را دریافت کرد.
* * *
● آوازهای محلی (پری زنگنه)
● آهنگ‌های محلی (پری زنگنه)
● آهنگ‌های محلی (مینو جوان)
* * *