چند سالی است که از شهرت «سوسن» می‌گذرد و او هنوز یکی از خواننده‌های محبوب مردم است. صدا و ترانه‌های او آنقدر به گوش و خاطره آشناست که فیلم‌سازها از آن در زمینۀ صحنه‌های فیلم‌هایشان استفاده می‌کنند.
اسم «سوسن» و صدای خاص و ترانه‌های مشهور او، می‌شود معنای «فضا سازی» در بعضی از صحنه‌ها، و بیشتر شاخص محیط‌های مردمی و آشنا و غیر شیک‌و‌پیک!!
آن سال‌ها، از جمله سال‌هایی است که شهرت و شناخته‌شدن چهره‌ای در نزد مردم می‌توانست جواز بازیگری در فیلم سینمایی هم به‌حساب بیاید. از مربی کُشتی و فوتبالیست گرفته تا خوانندگانی که بیشتر نزد جوانان جا و جلوه‌ای داشتند.
اما صدای «سوسن» انگار که چیز دیگری است! حتی آنجا که خودش حضور ندارد، صدا و پخش ترانه‌ای از او در پس‌زمینه کارساز است و به صحنه روح و معنا می‌بخشد.
داریوش اقبالی در اوج محبوبیت خود، فیلم «فریاد زیر آب» را بازی می‌کند. فیلمی که دو ترانۀ همیشه ماندگار «برادر جان» و دیگری که نام فیلم را بر خود دارد، با سروده‌ای دل‌نشین از «ایرج جنتی‌عطابی» و موسیقی زیبای «واروژان»، یادگار آن است. اما در همین فیلم؛ آنجا که او به دیدار «مرتضی» (بهروز به‌نژاد) می‌رود، ما صدای «سوسن» را در پس زمینۀ صحنه می‌شنویم.
و از همین قرار است فیلم «مهمان» با بازی «ناصر ملک‌مطیعی» و «لیلا فروهر»؛ بازیگری که از سلک «بازیگر خردسال» به جرگۀ خوانندۀ نسل جوان پیوسته و ترانۀ متن فیلم را هم با شعری از «هما میرافشار» و آهنگی از ساخته‌های «انوشیروان روحانی» می‌خواند.
در صحنه‌ای از این فیلم، آنجا که «ناصر ملک‌مطیعی» با «رضا کرم‌رضایی» در رستورانی به غذا خوردن و مشورت نشسته‌اند، صدای «سوسن» شنیده می‌شود. در اجرای ترانه‌ای که در آن خودش را لعنت می‌کند! [+]
از این تکه، صحنه‌ها در دیگر فیلم‌های آن‌سال‌ها بسیار، که ما به همین دو بسنده می‌کنیم.
یادمان «سوسن» به روایت «راوی حکایت باقی»
* * *