پُر كُن پیاله را . . .
سرودهٔ «جادوی بی‌اثر» از زنده‌یاد «فریدون مُشیری» را بیشتر با مطلع آن [پُر کُن پیاله را] می‌شناسیم. این شعر اولین‌بار در اوایل دههٔ ۵۰ در برنامهٔ شمارهٔ ۷۷ «گل‌های تازه» [به سرپرستی هوشنگ ابتهاج]، با آهنگی از ساخته‌های «فریدون شهبازیان» و صدای «محمدرضا شجریان» اجرا شد. تکنوازی و جواب آواز در این اجرا از «حبیب‌الله بدیعی» [نوازندهٔ ویولُن] و دکلمهٔ شعر با صدای «آذر پژوهش» است.
کبوتر و آسمان
فریدون مشیری
(مجموعه ترانه‌ها)
«لیلا محمدی» (مستندساز تلویزیون)، همسرش «بهنام ضیایی» (استاد ریاضی در دانشگاه‌های آمریکا) و «همایون خسروی» (استاد نوازندهٔ ساز ویلون‌سل) سالی پیش با هم گروهی تشکیل دادند و نام آن را «همسفران» گذاشتند. شعر ترانه‌هایی که تا به‌حال اجرا کرده‌اند اشعاری از شاعران معاصر چون «احمد شاملو»، «اخوان‌ثالث» بوده. کار تازه‌‌ٔ گروه هم به همین سیاق بر اساس سروده‌ای از «فریدون مشیری» است.
با تمام اشک‌هایم . . .
(چشمه خون)
شعر: فریدون مُشیری
آهنگ: رهام سبحانی
خوانندگان: حسن شرقی و هاله سیفی‌زاده
«گروه موسیقی بیداد»
«اشکی بر گذرگاه تاریخ»از سروده‌های مشهور زنده‌یاد فریدون مشیری است. اجرایی بر این سروده را با صدای «سینا سرلک» بر آهنگی از ساخته‌های خانم «صهبا مُطلبی» بشنوید!
با این‌که «فریدون مشیری» این شعر را برای خوانده شدن به‌شکل ترانه نسروده بود ولی چنان مورد پسند اهل موسیقی واقع شد که بعدها چند اجرای متفاوت با صدای خوانندگان مختلف از آن ساخته و اجرا شد. اگر شما هم نمونه‌هایی دیگری سراغ دارید، بفرستید تا به این مجموعه اضافه شود.
بهار من
شعر و دکلمه: فریدون مشیری
آهنگ: فرهاد فخرالدینی
ترانه‌خوان: مرضیه
شعر و دکلمه: فریدون مشیری
(برگرفته از شب شعری در آمریکا)
موسیقی: الهه ناز (اکبر محسنی)
اجرای آهنک با گیتار: بهمن باشی
