امروز (۲ فروردین) ۵۹ سال از اجرای ترانه «رقص پروانه» می‌گذرد. آهنگی در مایه‌ی ترانه‌های مردمی با صدای تاجیک که شعرش از بیژن ترقی و آهنگش را پرویز یاحقی ساخته بود. به قول حافظ «تو عمر خواه و صبوری» تا سال آینده در چنین روزی از شصت‌سالگی این ترانه برایتان بنویسم.
دل به وجد آرد به گلشن رقص پروانه
می‌پرد از روی گل‌ها شاد و مستانه
. . .
رود کارون
شعر: جمشید احمدی
آهنگ: علی اکبر صدیف
خواننده: امان‌الله تاجیک
آنشب که در آغوش تو مستانه فتادم
غافل ز خطای دلِ دیوانه فتادم
ز رودِ کارون به‌خدا برای من مانده به‌جا
شراره‌ی خاطره‌ها ز عهدِ بشکسته‌ی ما
چو از توام یاد آید
دلم به فریاد آید
از این دلِ خسته، پیوسته می‌جوشد موج حسرت در هجران چون کارون
روم که بی‌پروا، در صحرا سر بگذارم از عشقت ای لیلا، چون مجنون
چو از توام یاد آید
دلم به فریاد آید
* * *
شب میگون
شعر: [مصطفی] مراد بختی
آهنگ: [مصطفی] مراد بختی
خواننده: امان‌الله تاجیک
نفرین بر زمانه
شعر: جهانبخش مهموری
آهنگ: غلامرضا مرادی
خواننده: [امان‌الله] تاجیک
کولی فالگیر
شعر: هاشم محجوب
آهنگ: رشید مرادی
خوانندگان: تاجیک و آفت
سوسن کی میایی
شعر: شهیار [قنبری]
آهنگ: بابک [افشار]
خواننده: امان‌الله تاجیک
ترانه فیلم: پنجره
ناز شستت
شعر: ابوالفضل ادبی
آهنگ: [مصطفی] مراد بخشی
خواننده: [امان‌الله] تاجیک
