در دهه‌ی پنجاه نادر ابراهیمی را بزرگترها با سریال «آتش بدون دود» می‌شناختند، جوانترها با مجموعه داستانهای کوتاه او، نوجوانان با «سفرهای دور و دراز هامی و کامی» که از تلویزیون پخش می‌شد؛ و کودکان با کتابهای قصه‌‌ای که کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از او منتشر کرده بود.
قمرالملوک وزیری است. در این عکس ۱۹ سال سن دارد. هفته‌ای پیش از اجرای اولین کنسرت او در گراندهتل لاله‌زار که خبرش در شهر پیچیده. می‌گویند: «فقط این نیست که او «زن» است و آواز می‌خواند، که از قرار بدون حجاب هم بر صحنه ظاهر خواهد شد.» و پیغام‌های تهدید که: «زنهار! که به حکم شرع می‌کُشیم تو را». سال ۱۳۰۳ است. دوره‌ی سلطنت احمد شاه قاجار است و هنوز یازده سالی مانده به اعلام رسمی کشف حجاب در ایران.
پیشینه‌ی سرودهای انقلابی در ایران به سالهای آغازین دهه‌ی پنجاه خورشیدی و سرودهای «کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی» می‌رسد که روی چند صفحه‌ی گرامافون باقی مانده است.
در جلد یازدهم از مجموعه‌ی «کتاب کوچه» ـ کار سترگ احمد شاملو ـ رسیدم به مدخل «صبر و جخت». خرافه‌ای قدیمی در باورهای مردمی که حتما با آن آشنا هستید. یادم آمد از ترانه‌هایی که به این موضوع پرداخته‌اند. (به راستی چیزی هست در این دنیا که ایرانی باذوق در باره‌ی آن شعر و ترانه‌ای نسروده باشد!؟) چند تایی از آنها را در جعبه موسیقی این صفحه گذاشتم. شنیدنشان خالی از لطف نیست.
امروز (۲۱ خرداد ماه) سالروز تولد فریدون شهبازیان آهنگساز نام‌آشنای معاصر است.
کامبیز روشن‌روان موسیقی‌دان، آهنگساز، نوازنده و رهبر ارکستر در فعالیت‌های هنری خود کارنامه‌ی پُرباری دارد. از جمله بیش از صد موسیقی متن برای فیلمهای سینمایی و مجموعه‌های تلویزیونی و چندین آلبوم موسیقی و همکاری با بزرگان آواز ایران. با این‌همه او از دنیای کودکان و کوچکترها هم غافل نبوده است.
و اما ترانه‌سرایانی هم داشته‌ایم که در ضمن چند شعر هم به طنز سروده‌اند. مثل «رهی معیری» و اشعار فکاهی او که با نام «زاغچه» در روزنامه «بابا شمل» به چاپ رسیده است.
جمشید شیبانی از اولین خوانندگان ترانه‌های «نشاط‌انگیز» بود. ترانه‌هایی که بعدها به «پاپ ایرانی» شهرت یافت. او با ترانه‌ای به نام «بی‌تو» با شعر و آهنگی از ساخته‌های نعمت مین‌باشیان و به‌عنوان خواننده شروع به فعالیت کرد. ترانه‌ی بعدی باز در همین سبکِ تازه «دلبر نیکو» نام داشت. این ترانه با نام «زندگی خوب است» هم شناخته می‌شود و در سالهای اخیر خوانندگانی نیز آن را باز خوانی کرده‌اند. گفته شده شعر ترانه را هم جمشید شیبانی سروده است؛ در شناسنامه‌ی ترانه اما شاعر و آهنگساز را نعمت مین‌باشیان نوشته‌اند.
جمشید شیبانی البته دستی نیز در سرودن شعر و ساختن آهنگ داشت. او همچنین در عرصه‌ی سینما از تهیه‌ی اخبار سینمایی و کارگردانی گرفته تا تهیه‌کنندگی و نوشتن فیلمنامه فعال و نامی شناخته‌شده بود. با این‌وجود، آنچه یادآور نام و اوج کارنامه‌ی فعالیت‌های هنری اوست، اجرای ترانه‌ی «سیمین‌بری» است و همین هم خواهد بود.
زندگی خوب است که گیری دلبری نکو
تا فروشی هر دو جهان بر یک تار مو
خنده‌اش عشق است و روح است و جان است
رویش آمیز هر دو جهان است
چون نگاهش یکسو، روی ماهش بر او
تاب سنبل بوی گل دارد این گیسو
یک نگاه یار من می‌بَرد صبر و قرار من
کُند شکار دل و جان من مثال شیر نر
دیدم چشم مستِ یار، روی مهوش نگار
با خود بُرده دل و دینم نموده چنینم
بر دیده‌ی گریانم دلتنگ است آن مه‌رو
دمی جبران کُن با رویش بی‌مهری او
* * *
در فیلمهای علی حاتمی موسیقی، تصنیف و ترانه جایگاه خاص خود را دارد. از «حسن کچل» و «باباشمل» که هر دو فیلم موزیکال بودند تا «دلشدگان» که داستان سفر گروه نوازندگان ایرانی برای ضبط تصنیف و موسیقی است.
امروز (۲۵ اردیبهشت ماه) در تقویم ایرانی «روز بزرگداشت فردوسی» نامگذاری شده است. مناسبتی شایسته که به بهانه‌ی آن یک بار دیگر داستان به‌گوش آشنای «رستم و سهراب» را به نقل و تفسیر «دکتر محمدجعفر محجوب» و با صدای گرم او بشنویم.