در گفتگوها و مطالب مربوط به «ترانه‌سرایی در ایران معاصر» نام محمدعلی بهمنی را کمتر می‌شنویم یا به چشم می‌خورد؛ گرچه بخشی از ترانه‌های خاطره‌انگیزی که از سالهای دور به یاد داریم از سروده‌‌های اوست. در جعبه موسیقی این صفحه چند ترانه از او در سالهای پیش از انقلاب را بشنوید.
ادامه خواندن از «رودخونه‌ها» تا «شاه‌ماهی‌ها» با ترانه‌های «محمدعلی بهمنی»
و اما هر از چندی در جهان موسیقی ترانه‌ای چنان از حسن استقبال عمومی برخوردار می‌شود که ترانه‌سرایی در کشورهای دیگر هم شعری به زبان خود بر همان آهنگ می‌گذارد و خواننده‌ای آن را اجرا می‌کند. در پیشینه‌ی ترانه‌هایی از ایندست «پرویز وکیلی» نامی آشناست و جایگاهی خاص دارد. توضیحی بیشتر و نمونه‌هایی از این ترانه‌ها را در ادامه بخوانید و بشنوید.
ادامه خواندن با «پرویز وکیلی» از «یکشنبه‌ها هرگز» تا «بوی فریاد»
نسل جوان ما شاید چندان با نام «سیمین آقارضی» نوازنده‌ی ساز «قانون» آشنا نباشند؛ کمی بزرگترهای ما اما اگر نه به نام و چهره، که حتما صدای ساز و اجراهای دلنشین او را به‌یاد دارند. از سر اتفاق به مطلبی در باره‌ی «زنانه بودن ساز قانون» برخوردم که در آن از جمله به این بانوی هنرمند اشاره شده بود. خلاصه‌ای از آن مطلب را همراه با آثاری از تکنوازی‌های زنده‌یاد سیمین آقارضی بخوانید و بشنوید.
ایشون [داود پیرنیا] یه روز منو صدا کرد و گفت: «آقای ترقی، یک کاری اینجا ما ضبط کردیم مالِ آقای روح‌الله خالقی‌ست. این، شعر نداره. این رو آهنگش رو من می‌ذارم رو ضبط صوت، تا شما بشنوید من میرم تا استودیو شماره هشت و برمی‌گردم، ببینم نظرتون راجع به این آهنگ چیه!؟»
«. . . این رقت طبع مرحوم حبیب‌الله بدیعی و سوز درونش مرا یاد صحنه‌ای از منظومه‌ی «نظامی» انداخت که پدر مجنون میاد به مجنون میگه: «آقا! بیا بریم به خانه‌ی کعبه و از خداوند بخواه که این عشق را از تو بگیره.» و او [مجنون] میره و از خدا می‌خواد که: «عشق منو زیاد کُن و افزون کُن و . . .» و این شعر را آغاز کردم: چو مجنون گیرم از عاشقان نشانه‌ی کعبه ـ دل بشکسته را می‌برم به خانه‌ی کعبه . . .»
ادامه خواندن حکایت ترانه «کعبه‌ی دلها» به روایت «بیژن ترقی» و «الهه»
ترانۀ «مرد تنها» (با صدای بی‌صدا)، با صدای «فرهاد مهراد» با ملودی آهنگی که بر متن فیلم سوار است، روی صحنه‌هایی که «رضا»، سوار بر موتورش، در شب‌زدگی خیابان‌های تهران می‌‌راند اولین ترانۀ متن فیلم است که شعرش را «شهیار قنبری» سروده. اولین شعر بدون وزن یا به اصطلاح «سپید» است که ترانه می‌شود.
ادامه خواندن به بهانه‌‌ی ۲۹ دی‌ماه، سالگشت زادروز «فرهاد مهراد»
مینا اسدی را بیشتر با دفترهای شعرش و با عنوان «شاعر» می‌شناسیم. او در حوزهٔ مطبوعات هم نامی آشناست. جوان‌های قدیمی نوشته‌های او را در نشریات دههٔ پنجاه و از آن‌جمله هفته‌نامهٔ «فردوسی» به‌یاد دارند. او همچنین چهره‌ای شناخته‌شده در حرکت‌های سیاسی، فرهنگی و فعال در مسائل مربوط به حقوق زنان و کودکان در کشور سوئد است.
۲۰ اسفند ۱۳۱۶ ـ ۲۲ مرداد ۱۳۸۵
«نوذر پرنگ» شاید برای بسیاری نام چندان آشنایی نباشد، ولی کمتر کسی است که ترانه‌هایی که شعرش را او سروده نشنیده و یا به‌خاطر نداشته باشد. «اسب سُم‌طلا»، «غروبا که میشه روشن چراغا» و مشهورتر از همهٔ این‌ها، آن چند خط ترانهٔ «تولد، تولدت مبارک».
نیمه‌‌ی آبان‌ماه هر سال برابر با سالگشت زادروز «علی تجویدی» ویلون‌نواز و آهنگساز معاصر است. به این بهانه و تا نگویند که از یاد فراموشانند مجموعه‌ای از ترانه‌های خاطره‌انگیز از ساخته‌های ماندگار او را بشنوید. یادش شاد و گرامی‌باد.
از «علی تجویدی» در سایت «راوی حکایت باقی»
● «علی تجویدی» نغمه‌ساز آوازهای گوش‌نواز
● آثار مشترک «علی تجویدی» و «بیژن ترقی»
● «معینی کرمانشاهی»، شاعر ترانه‌های ماندگار
● رقص گیسو «دلکش»، آشفته‌حالی «بیژن جزنی»!
● حکایت ترانه «بگو که هستی» (بیژن ترقی ـ دلکش)
● مثلث هنری: علی تجویدی، معینی کرمانشاهی و دلکش
● حکایت ترانه «آزاده» (اولین ترانه‌ی هایده با شعر رهی معیری)
* * *
عکس از «مهرانه آتشي»
برگرفته از فصلنامه «بررسي کتاب، ويژه هنر و ادبيات»