نشانی
سهراب سپهری
(خانهٔ دوست کجاست)
نشانی
برای ابوالقاسم سعیدی
«خانهٔ دوست کجاست؟» در فلق بود که پرسید سوار.
آسمان مکثی کرد.
رهگذر شاخهٔ نوری که به لب داشت به تاریکی شن‌ها بخشید
و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت:
«نرسیده به درخت،
کوچه‌باغی‌ست که از خوابِ خدا سبزتر است
و در آن عشق به اندازهٔ پرهای صداقت آبی است.
می‌روی تا ته آن کوچه که از پشتِ بلوغ، سر به‌در می‌آرد،
پس به سمتِ گل تنهایی می‌پیچی،
دو قدم مانده به گل،
پای فوارهٔ جاوید اساطیرِ زمین می‌مانی
و تو را ترسی شفاف فرا می‌گیرد.
در صمیمیتِ سیال فضا، خِش‌خِشی می‌شنوی:
کودکی می‌بینی
رفته از کاج بلندی بالا، جوجه بردارد از لانهٔ نور
و از او می‌پرسی
خانه دوست کجاست.»
سهراب سپهری
از مجموعهٔ «حجم سبز»
* * *
سروده‌های سهراب سپهری (مجموعه ترانه‌ها)
● آب (آب را گل نکنیم)
● ندای آغاز (کفش‌هایم کو)
● نشانی (خانهٔ دوست کجاست)
● و پیامی در راه (روی خواهم آمد)
● پشت دریاها (قایقی خواهم ساخت)
● «صدای پای آب» (همراه با چند ترانهٔ دیگر)
● واحه‌ای در لحظه (به سراغ من اگر می‌آیید)
● در قیر شب (رخنه‌ای نیست در این تاریکی)
● در گلستانه (در گلستانه چه بوی علفی می‌آمد)
* * *