اردلان سرفراز (صدای شاعر) پرسش: گوگوش

گوگوش پرسش

پرسش
شعر و دکلمه: اردلان سرفراز
آهنگ: فرید زلاند
تنظیم آهنگ: آندرانیک
ترانه‌خوان: گوگوش

پرسش، شکلِ تکامل یافته‌ی عشق است که عاشقِ دلزده از عشق‌های زمینی در عبور از (همزاد، من و گنجشک‌ها، آی عشق، کوه و . . .) به دریافتِ آن رسیده و در حسرتِ همیشگی رو در رویی و یکی شدن با آن است.

این ترانه را هم از سویی دیگر، اوج تکامل عاطفی و حسی فرید زلاند، در دوستی و همکاری با خویش می‌دانم؛ و همچنین خانم گوگوش.

این شعر، و شعر «تقدیر» با آهنگ شماعی‌زاده، که آخرین آثار همکاری مشترک گوگوش (تجسم همیشگی آوازهای برنیامده‌ی من) با من است، و رسیدنِ او را به دریافت‌های مشترکِ ذهنی با من نشانگر است. ـ نقطه‌ی اوج و عطفی تاریخی، که به لطفِ‌ انقلاب به تداوم نرسید. ـ

از ریشه تا همیشه،‌ گزینه‌ی سی‌سال ترانه‌های اردلان سرفراز،‌ نشر البرز (آلمان)، چاپ اول ۱۳۸۰، صفحه‌ی ۷۳ تا ۷۵

به: زنده‌یاد ناصر سرفراز که صوفیانه زیست و عارفانه به معراج پر کشید.

تو بزرگترین سوالی
که تا امروز بی‌جوابه
نه تو بیداری نه تو خواب
نه تو قصه و کتابه
برای دونستن تو
همه‌ی دنیا رو گشتم
از میون آتش و باد
خشکی و دریا گذشتم

[دکلمه:
آسمون شولای خواب
فرشِ من خاکِ‌ زمین بود
مرهمِ زخمهای پاهام
هفتا کفشِ آهنین بود]

تو رو پرسیدم و خواستم
از همه عالم و آدم
بی‌جواب اومدم اما
حالا از خودت می‌پرسم

تو رو باید از کدوم شب
از کدوم ستاره پرسید
از کدوم فال و کدوم شعر
پرسید و دوباره پرسید

تو رو باید از کدوم گل
از کدوم گلخونه بویید
تو رو باید با کدوم اسب
از کدوم قبیله دزدید

غایبِ همیشه حاضر
تو رو باید از چی پرسید
از تهِ دره‌ی ظلمت
یا نوکِ قله‌ی خورشید

اون‌ورِ این‌جا و اون‌جا
اون‌ورِ امروز و فردا
عمق روحِ آبیِ آب
تهِ ذهن سبزِ صحرا
مثِ زندگی، مثِ عشق
تو همیشه جاری هستی
تو صراحتِ طلوع و
نفسِ هر بیداری هستی
مثِ خورشید، مثِ دریا
روشنی و با صراحت
تو صمیمیتِ آبی
واسه شستنِ جراحت

غایبِ همیشه حاضر
تو رو باید از چی پرسید
از ته دره‌ی ظلمت
یا نوک قله‌ی خورشید

تو رو از صدای قلبم
لحظه به لحظه شنیدم
تو رو حس کردم تو نبضم
من تو رو نفس کشیدم
مثِ حس کردنِ گرما
یا حضور یه صدایی
به تو اما نرسیدم
ندونستم تو کجایی
تو رو باید از کی پرسید
تو رو باید با چی سنجید
تو رو حس می‌کنم اما
کاشکی چشمام تو رو می‌دید

غایبِ همیشه حاضر
تو رو باید از چی پرسید
از تهِ دره‌ی ظلمت
یا نوکِ قله‌ی خورشید

تهران ۷۸ ـ ۷۷

* * *

ترانه‌های «اردلان سرفراز» با دکلمه‌ و صدای شاعر در این سایت:

پرسش (گوگوش)
دو پنجره (گوگوش)
حادثه (داریوش اقبالی)
مرداب (حسن شماعی‌زاده)
سوغات (وقتی میایی صدای پات) (هایده)
شانه‌هایت را برای گریه کردن دوست دارم (هایده)

* * *

error: Content is protected !!