چاووش ۴ (مرا عاشق)

چاووش ۴ اثری مشترک از «گروه شیدا» و «گروه عارف» است. تصنیف و آوازهای این آلبوم با صدای «شهرام ناظری»، و آهنگ‌های آن آثاری از ساخته‌های «پرویز مشکاتیان» و «محمدرضا لطفی» است.

ادامه خواندن چاووش ۴ (مرا عاشق)

چاووش ۳ (ژاله خون شد)

چاووش ۳ نام آلبومی با آواز «شهرام ناظری»، تک‌خوانی «بیژن کامکار»، و به نوازندگی «گروه شیدا» به سرپرستی «حسین علیزاده» است. آهنگسازی ۵ قطعهٔ آلبوم از «حسین علیزاده» و ۳ قطعهٔ آن از ساخته‌های «محمدرضا لطفی» است.

چاووش ۳ که در ضمن با نام «انقلاب ۱» نیز شناخته‌شده است حال و هوای انقلابی و حماسی دارد و به‌ شکلی بیانگر احساسات و تفکرات سال‌های اولیه انقلاب ۱۳۵۷ است. این آلبوم در مایه‌های ماهور، بیات اصفهان و چهارگاه ساخته شده‌است.

ادامه خواندن چاووش ۳ (ژاله خون شد)

چاووش ۱ (به یاد عارف)

گروه چاووش به یاد عارف

انجمن موسیقی کانون چاووش در دهه ۱۳۵۰ با تلاش محمدرضا لطفی (گروه شیدا)، حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان (گروه عارف) و حمایت‌های معنوی هوشنگ ابتهاج (سایه) شکل گرفت و در طول فعالیت خود ۱۲ آلبوم موسیقی با نام‌های «چاووش» منتشر کرد.

گروه چاووش به یاد عارف

چاووش ۱ (یا به یاد عارف)، اولین مجموعهٔ موسیقی از ۱۲ آلبوم چاووش است که با صدای محمدرضا شجریان و با همکاری گروه شیدا در بیات ترک اجرا شد. غزل و تصنیف این اثر از هوشنگ ابتهاج (سایه) است. این اثر توسط جهان موزیک در سال ۱۳۵۷ منتشر شد.

غزل و تصنیف:
هوشنگ ابتهاج

آواز:
محمدرضا شجریان

تکنوازان:
محمدرضا لطفی
عبدالنقی افشارنیا
پشنگ کامکار
ارژنگ کامکار

* * *

هوشنگ ابتهاج: گریز (مجموعه ترانه‌ها)

هوشنگ ابتهاج گریز

گریز
از هم گریختیم.
وان نازنین پیاله‌ٔ دلخواه را، دریغ
بر خاک ریختیم!

جان من و تو تشنهٔ پیوند مهر بود،
دردا که جان تشنهٔ خود را گداختیم!
بس دردناک بود جدائی میان ما،
از هم جدا شدیم و بدین درد ساختیم.

دیدار ما که آن‌همه شوق و امید داشت،
اینک نگاه کُن که سراسر ملال گشت،
وان عشق نازنین که میان من و تو بود،
دردا که چون جوانی ما پایمال گشت!

با آن‌همه نیاز که من داشتم به تو،
پرهیز عاشقانهٔ من ناگریز بود.
من بارها به سوی تو آمدم، ولی
هر بار دیر بود!

اینک من و توایم دو تنهای بی‌نصیب،
هر یک جدا گرفته ره سرنوشت خویش.
سرگشته در کشاکش طوفان روزگار،
گم‌کرده همچو آدم و حوا بهشت خویش!

تهران ـ اردیبهشت ۱۳۳۶
مجموعه «یادگار خون سرو»

دستخط هوشنگ ابتهاج (سایه) در بالای مطلب، برگرفته از این تصویر است. [+]

* * *
یادنامه‌ی «هوشنگ ابتهاج» (سایه)

* * *

هوشنگ ابتهاج: سروستان (برای مرتضی کیوان)

« . . . این شعر رو سال ۱۳۵۲ ساختم. مسگر آباد، گورستان بود. گور مرتضی کیوان هم اونجا بود. اونجا رو کوبیدن. برای اینکه قبرها را از بین ببرن درخت کاشتن.

ادامه خواندن هوشنگ ابتهاج: سروستان (برای مرتضی کیوان)

واپسین نامه‌ی «مرتضی کیوان» پیش از اعدام

برای دیدن تصویر در اندازه بزرگتر روی عکس کلیک کنید

از یادگارهای باقی‌مانده از «مرتضی کیوان»، یکی هم دستخط و نامه‌ای است که ساعتی پیش از اعدام در زندان خطاب به مادر، خواهر و همسرش «پوری سلطانی» نوشته است.

ادامه خواندن واپسین نامه‌ی «مرتضی کیوان» پیش از اعدام

«مرتضی کیوان» و پیرامونیان او

مرتضی کیوان

تاریخ صدور کارت عضویت «مرتضی کیوان» در کتابخانهٔ ملی را دیدم (۵ اسفند ۱۳۳۱) و تاریخ پروانهٔ ورود به کتابخانهٔ مجلس شورای ملی «پوری سلطانی» همسر او که دقیقا سه‌سال و دو ماه بعد (۵ دی ۱۳۳۴) است. یاد آمد از جایگاهی که مرتضی کیوان در جمع هنرمندان و اهل قلم و ادبیات داشت. [+]

ادامه خواندن «مرتضی کیوان» و پیرامونیان او

error: Content is protected !!