برچسب: مرضیه

شب هجران
شعر: کریم فکور
آهنگ: بزرگ لشگری
خواننده: مرضیه

شب هجرم شد طی
چه بگویم از وی، بی‌خبرم امشب
منِ بی‌دل نالان، مه من شد پنهان از نظرم امشب

وای اگر او بی‌من، لبِ خود بر ساغر ببرد امشب
وای اگر من بی او، سر خود بر بالین ببرم امشب

من تو را خواهم، من وفا خواهم
من تو را مایل، تو از من تا كی غافل!؟

جانم امشب آید بر لب، از غمِ تو
هجران از نو، حرمان از نو، تاب و تب از نو

* * *

اشک من چو پیدا شد (موج آتش)
شعر: بیژن ترقی
آهنگ: همایون خرم
خواننده: مرضیه

اشکِ من هویدا شد، دیده‌ام چو دریا شد
درمیان اشکِ من، سایه‌ی تو پیدا شد
موجِ آتشی از غم زان میانه برپا شد

اشکِ من هویدا شد
دیده‌ام چو دریا شد

تو برفتی وفا نکرده، نگهی سوی ما نکرده
نکُند ای امید جانم که نیایی خدا نکرده
به یاریِ شکستگان چرا نیایی
چه بی‌وفا، چه بی‌وفا، چه بی‌وفایی

اشکِ من هویدا شد
دیده‌ام چو دریا شد

تو که گفتی اگر به آتشم کِشی
وگر ز غصه‌ام کُشی تو را رها نمی‌کُنم من
نه کُشته‌ام تو را ز غم، نه آتشت به جان زدم
که می‌کِشی ز من تو دامن

اشکِ من هویدا شد
دیده‌ام چو دریا شد

(چرا برم نمانده نماندی
به سوز غم نشانده، رفتی)

* * *

عشق خود حاشا مکن (با صدای پرتو)
شعر: معینی کرمانشاهی
آهنگ: علی تجویدی
خواننده: مرضیه

عشق خود حاشا مکُن
با من چنین سودا مکُن
این امشب‌و فردا مکُن
شاید اگر امشب رَوَد فردا نیاید
شاید اگر امشب رَوَد فردا نیاید

آتش بزن در سینه سودای هوس را
چون من اگر عاشق شدی بگذر ز دنیا
از عاشقی پروا مکُن
این امشب‌و فـردا مکُن
شاید اگر امشب رَوَد فردا نیاید
شاید اگر امشب رَوَد فردا نیاید

راضی مشو فریاد من هر شب رود تا آسمان‌ها
راضی مشو نامت فتد در بی‌وفایی بر زبان‌ها
اکنون که من هستم وفا کُن
فردایِ بی‌فردا رها کُن
این امشب‌و فردا مکُن

شاید اگر امشب رَوَد فردا نیاید
شاید اگر امشب رَوَد فردا نیاید

راضی مشو هر نیمه‌شب از سوز دل آهی برآرَم
راضی مشو بر چهره‌ی مِهر و وفا داغی گُذارم
در عشق من دل با خدا کُن
فردایِ بی فردا رها کُن
این امشب‌و فردا مکُن
شاید اگر امشب رَوَد فردا نیاید
شاید اگر امشب رَوَد فردا نیاید

* * *
«معینی کرمانشاهی»، شاعر ترانه‌های ماندگار

* * *

آیینه دلها
شعر: عبدالرضا سحبان
آهنگ:‌ مهدی مفتاح
خواننده: مرضیه

روشنی روی تو
چهره‌ی دلجوی تو
کرده به پا شوری به دلها ز تمنا
روی تو می‌خندد در آیینه‌ی دلها

مِهر فروزان تویی
صبح دَرَخشان تویی
تا تو هوادارم شدی از ره یاری
مَه به شبِ تارم کُند آینه‌داری

تو پیام‌آور مایی ز بهار تازه‌رو
به خدا رهبر مایی به دیار آرزو
روشن شد از رویت شب تار و سیاهم
عشق تو می‌بخشد فروغی به نگاهم

تو اگر فرمان دَهی به رَهَت جان ریزم
به خدا چون گَردِ ره ز میان برخیزم
ز صفا گوید سخن نگه گویای تو
دل من شد شادان ز نوازش‌های تو
به خدا خواهم سر فکنم در پای تو

* * *

شبگرد [ با اجرای کورس سرهنگ‌زاده ]
شعر: معینی کرمانشاهی
آهنگ: حبیب‌الله بدیعی
خواننده: مرضیه

من مستم و مدهوشم
شبگرد قدح‌نوشم
از طایفه‌ی بی‌خبرانم
دیوانه‌ی با نام و نشانم

من قصه نمی‌دانم
افسانه نمی‌خوانم
دُردی‌کِشِ میخانه‌ی عشقم
سرحلقه‌ی صاحب‌نظرانم

مرا می زجام وفا باید ای می‌فروشان
مرا خانِ میخانه‌ها باید ای باده‌نوشان
من از آنچه رسوا کُند نام عاشق نترسم
از آن می که آتش زند کام عاشق نترسم

بیا ای عشق افسونگر
فراموشم مکنُ دیگر
تویی روان من، شور جان من، امید من
در جهان من، به زندگانی، تویی که جاودانی
. . .
. . .

*‌ * *
معینی کرمانشاهی، شاعر ترانه‌های ماندگار

* * *

نرگس مست
شعر: علی‌اکبر شیدا
آهنگ: بزرگ لشگری
خواننده: مرضیه

نرگس مستی، به رویت همچو ماه، چِشم بدت دور
ابرو پیوستی، دو چِشمانت سیاه، رشک رُخ حور
آفت جانی خبردارت کنم
باشه تا روزی گرفتارت کنم

بُلبلِ زارِ خسته
دل به کسی نبسته
مُرغِ قفس‌شکسته
از کمندِ خلق جَسته

ای دو صد بنده گرفتارِ کمند مویت
عاشق آن است که پا می‌نَکشد از کویت

* * *

عشق پنهان
شعر: کریم فکور
آهنگ: جواد لشگری
خواننده: مرضیه

ز کویت نگران رفتم
به سوی دگران رفتم
امید از تو بُریدم

تو عشق از من نهان کردی
نگفتی و گمان کردی
که دست از تو کشیدم

به من رخ ننمودی
غمم را بفزودی
پدید آمد جدایی

صفا از تو ندیدم
پیامی نشنیدم
ز مهر و آشنایی

بگرفتم من ره دیگر
دل بستم بر مَه دیگر
تو ز دست من آشفتی
گله کردی، با من گفتی
که من گنهکارم، کُند گرفتارم
دلِ هوس‌بارم

(گُنه از تو بُوَد به‌خدا،‌ به‌خدا
ز تو دارم من گله‌ها،
تو فزون کردی غم مرا
که برفتی ره خطا،
که شکستی دلِ مرا)

تو چرا نشدی همرازم
تو چرا نشدی دمسازم
چرا، چرا، چرا!؟

تو که حال من می‌دانی
ز چه آتش دل ننشانی
چرا، چرا، چرا!؟

گل بودم، خارم اکنون
با حسرت یارم اکنون
چرا، چرا، چرا!؟

* * *

از من بگذرید (بگذر از کوی ما)
شعر: معینی کرمانشاهی
آهنگ: همایون خرم
خواننده: مرضیه

بگذر از کوی ما، کُن نظر سوی ما،
به هر طرف ببین چو رو کنم؛
در پی من دوان، گشته پیر و جوان،
از این جنون، چه گفت‌وگو کُنم!؟

به گریه‌ی ندامتم
ز انتظار بی‌پایه‌ای
چو می‌کُند ملامتم
ز جفای تو همسایه‌ای
چه گفت‌وگو برای او کنم!؟
بر این بلا چگونه خو کنم!؟

ای فرزانگان،
بر دیوانگان،
این ملامت چرا کُنید!؟
کم تماشای ما کُنید.

از من بگذرید؛
راه خود روید؛
عاشقان را رها کنید؛
کم تماشای ما کنید.

مگر به شهر شما
ـ قسم شما را به خدا ـ
جنون و عاشقی تماشا دارد!؟
بسوزد آن که هست و حاشا دارد

من، عاشقم و گنهکار؛
آیا همه‌ی شما بی‌گناهید!؟
من، گمرهم و بی‌قرار؛
آیا همه‌ی شما سر به‌راهید!
آیا همه‌ی شما بی‌گناهید!؟

*‌ * *
معینی کرمانشاهی، شاعر ترانه‌های ماندگار

* * *

صبح امید
شعر: معینی کرمانشاهی
آهنگ: بزرگ لشکری
خواننده: مرضیه

شبی با دل به خلوتگاه رازی
مرا بُد تا سحر سوزی و سازی
من از دل، دل ز من در شکوه بودیم
هزاران غم به غمها درفزودیم

چه شبهایی که با حسرت سحر کردم
به یاد او جوانی را هدر کردم
بیا ای مرغ شب، هم‌آواز من شو
بی‌همرازم من
تو ای صبح امید، سبب‌ساز من شو
بی‌همرازم من

بیا ای مرغِ شب، هم‌آواز من شو
بی‌همرازم من
تو ای صبح امید، سبب‌ساز من شو
بی‌دمسازم من

تو که دلداده از هر دسته داری
به دلها مهر خود پیوسته داری
به هر مویی دو صد دلبسته داری
هزاران عاشق دلخسته داری

چو من دیوانه‌ای وارسته داری
به خون، صاحبدلان بنشسته داری
چه غم باشد تو را ای نازنینم
اگر پیمان من بشکسته داری

* * *

سرود دلها
شعر: اسماعیل نواب صفا
آهنگ: حبیب‌الله بدیعی
خواننده:‌ مرضیه

نشسته در هر چمنی
فرشته‌خویی، بنفشه مویی
. . .
. . .

نه دلنوازی، نه چاره‌سازی
که پُر کُند ساغرِ من
نه آشنایی، نه جانفزایی
نه سایه‌ای بر سرِ من

دلم ز یک‌سو بشود
تو هم ز سویی

به گلشن‌ها بلبل گهرها افشاند
در آغوش گلها غزلها می‌خواند
اگر داری سوزی چنان گلها روزی
تو بشنو آوای مرا
سرود غمهای مرا
نفسی گر که برآرم
به دلم یاد تو دارم
غیر از تو دل را به کس نسپارم

ز تو غیر از تو نخواهم
تو امیدی و پناهم
دامن عشقت ز کف نگذارم
. . .
. . .

* * *