چنین روزی (۳۰ بهمن‌ماه) در ۵۰ سال پیش بود که «ایرج جنتی‌عطایی» ـ ترانه‌سرای معاصر ـ «تا گُلِ سرخ شدن» را سرود. و آن، فردای روز تیرباران «خسرو گلسرخی» و «کرامت دانشیان» بود.
برچسب: ایرج جنتی‌عطایی
غزل آواز (ترانه‌سرود‌ه‌های جنتی‌عطایی با صدای ابی)
کرنولوژیکال در معنا یعنی کارنامه‌ی عملکرد شخص در سالهای گذشته و مرور فعالیت‌هایش در دوران کاری او. نوعی «یادکارنامه» و نمونه‌ی مثالش ترانهی غزلِ آواز با آهنگ و صدای دامون نوردین که در سال ۱۳۹۱ منتشر شد و در آن یاشار هاشم‌زاده (ترانه‌سرا) از کارهای مشترک و ماندگار ایرج جنتی‌عطایی و ابراهیم حامدی (ابی) نام می‌برد. ترانه‌ها را به ترتیبی که در متن شعر نام برده شده بشنوید.
غزلِ آواز
ترانه‌سرا: یاشار هاشم‌زاده
خواننده و آهنگ‌ساز: دامون نوردین
وقتی خورجینِ ترانه
پُرِ کندوی عسل بود
واژه‌واژه، زندگیمون
عاشقانه و غزل بود
این روزا صدا، صدا نیست
می‌شه به ترانه شک کرد
باید اون خاطره‌ها رُ
روی پوستِ شیر، حَک کرد
رو تنِ درختِ زخمی
مرهمِ ترانه‌ها کو؟
برای مولای سبزپوش
بالِ پروازِ صدا کو؟
واسه تکرارِ یه تاریخ
به رهایی بگو آره
تو بذار شب‌گریه‌هامون
خاطره بشن دوباره
به سایه‌ها چیزی بگو
طلوع کن و گریه نکن
وقتی تو گریه می‌کنی
می‌شکنه بغضِ میکروفن
وقتی زندگی مرورِ
لحظه‌های عاشقی بود
سبدِ” خاتونِ قصه
پُر عطرِ رازقی بود
خونه و خاطره لبریز
از ترانه و صدا شد
تپشِ قلبِ یه تندیس
آخرِ قصه‌ی ما شد
با ستاره‌های سُربی
شبِ ما خاکستری نیست
از همین ترانه راهی
تا شبِ نیلوفری نیست
تو چی هستی که کلامت
هنوزم تاجِ ترانه‌س
شبِ غوغای سکوتت
شبِ تاراجِ ترانه‌س
دوباره بوسه بر ماه و
دوباره حسرتِ پرواز
صدام کردی که برگردم
به جشنِ یک غزل‌آواز
مثلِ پروانه‌ای در مُشت
شبُ هم‌غُصه‌ی من کن
سکوتُ دستِ برگشتن
صدا رُ پایِ رفتن کن
گُلِ سرخُ بچین وقتی
سیاه‌پوشا رُ می‌بینی
تحمل کن! بخون از نو
که تو سایه نمی‌شینی
● ویدیو کلیپی از این ترانه را هم در «یوتیوپ» ببینید.
* * *
● یادکارنامه (کرنولوژیکال) «بهروز وثوقی»
● یادکارنامه (کرنولوژیکال) «علی حاتمی»
● یادکارنامه (کرنولوژیکال) «بهرام بیضایی»
● یادکارنامه (کرنولوژیکال) «ایرج جنتی‌عطایی» و «ابی»
* * *
ایرج جنتی‌عطایی: پروانه‌ای در مشت (صدای شاعر)
پروانه‌ای در مشت
کلام و دکلمه: ایرج جنتی‌عطائی
آهنگ و تنظیم: شوبرت آواکیان
ترانه‌خوان: ابراهیم حامدی (ابی)
ایرج جنتی‌عطایی: جنگل (صدای شاعر)
جنگل
شعر و دکلمه: ایرج جنتی‌عطایی
آهنگ: بابک بیات
خواننده: داریوش اقبالی
حکایت ترانهی «قلب من گریه کن» (گوگوش)
پوری بنایی را «غزل» سینمای ایران می‌نامند. (بابت نفش‌آفرینی‌اش در فیلمی به همین نام)، [+] همانطور که گوگوش «بی‌تا»ی سینمای ایران است. ایرج جنتی‌عطایی اما از ترانه‌سرایان صاحب نام و مطرح در ترانهی نوین در ایران است. او ترانه‌ای سروده به نام «قلب من گریه کن» که ما با صدای «گوگوش» شنیده‌ایم ولی در مشخصات روی صفحه، «پوری بنایی» به‌عنوان ترانه‌سرا معرفی شده است.
ایرج جنتی‌عطایی: خونه (صدای شاعر)
شعر و دکلمه: ایرج جنتی‌عطائی
آهنگ ترانه از: بابک بیات
تنظیم: محمد اوشال
ترانه‌خوان: داریوش اقبالی
ایرج جنتی‌عطایی: به من چه!؟ (صدای شاعر)
کلام و دکلمه: ایرج جنتی‌عطایی
آهنگ: بیژن مرتضوی
خواننده: بیژن مرتضوی
ایرج جنتی‌عطایی: بن‌بست (صدای شاعر)
بن‌بست
کلام و دکلمه: ایرج جنتی‌عطائی
آهنگ ترانه و تنظیم: بابک بیات
ترانه‌خوان: داریوش اقبالی
آخرین ضربه را محکمتر بزن! (نگاهنگ)
سیل غارتگر اومد (نگاهنگ)
سیل غـارتگر اومـد، از تـو رودخـونه گذشت
پُلا رو شکست و بُرد، زد و از خونه گذشت
. . .