با این‌که «فریدون مشیری» این شعر را برای خوانده شدن به‌شکل ترانه نسروده بود ولی چنان مورد پسند اهل موسیقی واقع شد که بعدها چند اجرای متفاوت با صدای خوانندگان مختلف از آن ساخته و اجرا شد. اگر شما هم نمونه‌هایی دیگری سراغ دارید، بفرستید تا به این مجموعه اضافه شود.
(سکوت)
شعر ترانه از: فریدون مشیری
آهنگ و پیانو: مازیار حیدری
ترانه‌خوان: نجلا
سر کوه بُلند . . .
سر کوهای بُلن نی می‌زنم من . . .
دکلمه و شعر: مهدی اخوان‌ثالث
آهنگساز: مجید درخشانی
آوازخوان: صدیق تعریف
آلبوم: خیال‌انگیز
امیر کبیر
شعر و دکلمه: فریدون مشیری
آهنگ: پژمان طاهری
خواننده: شهرام ناظری
«مهدی اخوان‌ثالث» (م. امید)، شاعر بود، ولی ترانه‌سرا نبود. به کلام دیگر، او شعری برای اجرا به شکل ترانه نسرود. آنچه اما بر اساس شعر یا بخشی از سروده‌ای از او خوانده شده، همه از سر انتخاب و ذوقِ هنرمندانی بوده است که کلام اخوان را برای ترانه‌شان برگزیده‌اند. گاهی البته با اجازه و رواید شاعر، و گاه نیز بی آگاهی و رخصت او.
ادامه خواندن سروده‌های «مهدی اخوان‌ثالث» در ترانه‌های ایرانی
«آدم‌ها»
شعر ترانه از: فریدون مشیری
موسیقی: اسفندیار منفردزاده
ترانه‌خوان: داریوش اقبالی
در معرفی «سهراب سپهری» بعد از نام او معمولا اول «شاعر» و بعد «نقاش» آورده می‌شود. «سهراب سپهری شاعر و نقاش ایرانی در پانزدهم مهرماه سال ۱۳۰۷ در کاشان متولد شد.»
دلیلش شاید این‌که طرح و تابلوهای نقاشی او را در ایران کمتر کسی از نزدیک دیده است. مگر به شکل تصویری و چاپ شده در کتاب و کارت و سایت‌های اینترنتی. کتاب‌ها و سروده‌هایش اما بیشتر در دسترس بوده و هست.
«احمد شاملو»، یکی از چند شاعر نوپرداز و معاصر است که سروده‌هایی از او در زمانی که زنده بود ترانه شد. بر مبنای سال‌شمار انتشار این ترانه‌ها، «شبانه»هایی که «اسفندیار منفردزاده» بر آن‌ها موسیقی نوشت و «فرهاد مهراد» خواند اولین‌های این سروده‌هاست.
