موجت کجاست تا به شکن‌های کاکُلش
عطری ز خاک و خانهٔ خود جستجو کُنم
بایگانی دسته: شعر و شاعران
سهراب سپهری: آب را گل نکنیم (نگاهنگ)
فرپدون مشیری ـ نایافته (گروه همسفران)
نایافته، سرودهٔ فریدون مشیری، خط از: استاد مرتضی صدقی
«لیلا محمدی» (مستندساز تلویزیون)، همسرش «بهنام ضیایی» (استاد ریاضی در دانشگاه‌های آمریکا) و «همایون خسروی» (استاد نوازندهٔ ساز ویلون‌سل) سالی پیش با هم گروهی تشکیل دادند و نام آن را «همسفران» گذاشتند. شعر ترانه‌هایی که تا به‌حال اجرا کرده‌اند اشعاری از شاعران معاصر چون «احمد شاملو»، «اخوان‌ثالث» بوده. کار تازه‌‌ٔ گروه هم به همین سیاق بر اساس سروده‌ای از «فریدون مشیری» است.
سروده‌های «فروغ فرخزاد» در فراسوی مرزها
تا آنجا که می‌دانیم «فروغ فرخزاد» فقط یک‌بار ـ از سر تفنن شاید ـ شعری را به قصد ترانه شدن سروده است. ترانۀ «در خموشی‌های ساحل» که روی موسیقی «کلیف بارمن» با صدای «محمد نوری» اجرا شد. شعری که متن آن در هیچیک از پنج مجموعهٔ اشعار او دیده نمی‌شود. پس، می‌توان گفت: فروغ، ترانه‌سرا نبود. و شاید حتا در زمان نوشتن و انتشار اشعارش فکر نمی‌کرد بعدها سروده‌هایی از او آهنگین و به شکل ترانه با صدای خوانندگان مختلف اجرا شود.
یادنامهٔ «احمد شاملو»
نیمایوشج – مهتاب (مجموعه ترانه‌ها)
مهتاب
می‌تراود مهتاب
می‌درخشد شبتاب،
نیست یکدم شکند خواب به چشم کس‌و لیک
غم این خفته‌ی چند
خواب در چشم ترم می‌شکند
نیمایوشیج ـ هنگام که گریه می‌دهد ساز (مجموعه ترانه‌ها)
نیمایوشیج ـ اجاق سرد (مجموعه ترانه‌ها)
اجاق سرد
مانده از شب‌های دورادور
بر مسیر خامش جنگل
سنگ‌چینی از اجاقی خرد،
اندرو خاکستر سردی.
نیمایوشیج ـ خانه‌ام ابری‌ست (مجموعه ترانه‌ها)
نیمایوشج ـ هست شب (مجموعه ترانه‌ها)
هست شب
هست شب، یک شب دم‌کرده و خاک،
رنگ رخ باخته است.
باد، نوباوهٔ ابر، از بر کوه
سوی من تاخته است.
نیمایوشیج داروگ (مجموعه ترانه‌ها)
داروگ
خُشک آمد کشتگاه من
در کنار کشت همسایه.
گرچه می‌گویند: «می‌گریند روی ساحل نزدیک
سوگواران در میان سوگواران.»
قاصد روزان ابری، داروگ! کی می‌رسد باران؟
سیاوش کسرائی (صدای شاعر) غزل برای درخت ـ این‌بار
سیاوش کسرائی (صدای شاعر) شکُفتن . . .
سیاوش کسرائی (صدای شاعر) شعر یونانی
سیاوش کسرائی (صدای شاعر) هُجوم
سیاوش کسرائی (صدای شاعر) ره‌آورد
سیاوش کسرائی (صدای شاعر) شاعر
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟ (مجموعه ترانه‌ها)
چند بیت از غزل مشهور «حالا چرا» به دست‌نوشتهٔ شاعر
از اشعار «محمدحسین شهریار» مجموعه‌ای درهم و پُر و پیمان باقی مانده که چند سروده از آن برای عام و خاص شناخته‌شده و در خاطره‌ها مانده است. در حافظهٔ جمعی ما، نام «شهریار» با یاد آوردن ابیاتی از چند غزل او همراه است. مشهورترین‌شان شاید همین غزل «حالا چرا؟»
فروغ فرخزاد: شعری برای تو (برای کامیار)
شعری برای تو، از فروغ فرخزاد «آخرین ترانه‌ی لالایی‌ست» برای پسرش کامیار. این شعر در غروب تشنه‌ی یک تابستان (مرداد ۱۳۳۶) در تهران سروده شده و در کتاب عصیان به چاپ رسیده است.
