بهانه
سرودۀ: سیاوش کسرائی
دکلمۀ شعر از: فخری نیکزاد
آهنگ ترانه: جواد معروفی
ترانه‌خوان: عهدیه [بدیعی]
برنامۀ گلهای تازه شماره ۱۵، اسفند ۱۳۵۱
برچسب: سیاوش کسرایی
سیاوش کسرایی: هوای آفتاب (صدای شاعر)
دلم هوای آفتاب می‌کُند
سروده: سیاوش کسرایی
موسیقی: نوید دهقان
آواز خوان: سالار عقیلی
سیاوش کسرایی (مجموعه ترانه‌ها)
«سیاوش کسرایی» را بیشتر با منظومهٔ بلند «آرش کمانگیر» به یاد می‌آوریم. بخش‌هایی از این سروده یکی از درس‌های کتاب فارسی در سال‌های گذشته بود. در پاییز سال ۱۳۵۶ در شب‌های شعرخوانی انستیتو گوته [ده شب] حضور او در کنار دیگر نویسندگان و شاعران معاصر اعتباری بر برپایی این حرکت فرهنگی بود.
«مرتضی کیوان» و پیرامونیان او
تاریخ صدور کارت عضویت «مرتضی کیوان» در کتابخانهٔ ملی را دیدم (۵ اسفند ۱۳۳۱) و تاریخ پروانهٔ ورود به کتابخانهٔ مجلس شورای ملی «پوری سلطانی» همسر او که دقیقا سه‌سال و دو ماه بعد (۵ دی ۱۳۳۴) است. یاد آمد از جایگاهی که مرتضی کیوان در جمع هنرمندان و اهل قلم و ادبیات داشت. [+]
سیاوش کسرایی: وحدت (صدای شاعر)
سیاوش کسرایی: واژه‌ی دلخواه (صدای شاعر)
سیاوش کسرایی: حکایت مردی که «نه» می‌گفت (صدای شاعر)
حکایت مردی که «نه» می‌گفت
سیاوش کسرایی
(صدای شاعر)
ادامه خواندن سیاوش کسرایی: حکایت مردی که «نه» می‌گفت (صدای شاعر)
سیاوش کسرایی: غزل سیاه (صدای شاعر)
«غزل سیاه» را سیاوش کسرایی شهریور ماه ۱۳۶۹ در خطاب به «حافظ» سرآمد شاعران ایران سروده است. در سی و دومین سال سرایش این شعر آن را با صدای شاعر بشنوید.
یادمان جهان پهلوان «غلامرضا تختی»
در بارۀ «غلامرضا تختی» کم نگفته‌اند و بسیار شنیده‌اید. نمی‌خواهم به کلیشۀ معمول تکرار مکررات کنم و دوباره‌نویسی شرح حال و سابقه و فهرست مسابقات جهانی و مدال‌های طلا و نقره‌ای که او در آنجاها به‌دست آورد. این شرح احوال را می‌توانید از جمله در جاهای دیگر بخوانید.
حکایت ترانه «وحدت» به روایت «اسفندیار منفردزاده»
«وحدت»، نام یکی از ترانه‌های ماندگاری‌ست که با صدای «فرهاد» اجرا شده است. این ترانه که اغلب مردم آن را با عنوان «محمد» نیز می‌شناسند همزمان با روزهای تاریخ‌ساز انقلاب در بهمن ۱۳۵۷ منتشر شد. شعر آن سروده‌ای از «سیاوش کسرائی» بود و آهنگش از ساخته‌های «اسفندیار منفردزاده».
ادامه خواندن حکایت ترانه «وحدت» به روایت «اسفندیار منفردزاده»